Η ευθύνη μας μπροστά στις κάλπες για τη διακυβέρνηση της επόμενης πενταετίας, δεν είναι τίποτα μπροστά στις ευθύνες που έχουμε απέναντι στις επόμενες γενιές.

Είναι αβάσταχτο το κατάντημα της Κύπρου, σε όλους τους τομείς. Ανησυχούμε διότι φαλιρίσαμε οικονομικά. Μα αυτό δεν ήταν τίποτε άλλο παρά το αποτέλεσμα της ηθικής μας χρεωκοπίας. Η αναξιοκρατία που βασιλεύει στην Κύπρο από την εγκαθίδρυση της Κυπριακής Δημοκρατίας μέχρι σήμερα, είχε δυστυχώς (και ήταν επόμενο ότι θα είχε) τις συνέπειές της.

Σ’ αυτή τη χώρα όπου οι μέτριοι και οι ανεπαρκείς έτυχαν εξ υπαρχής και συνεχίζουν να τυγχάνουν ευνοιοκρατικής προώθησης ώστε να φτάνουν ακόμη και στην καταξίωση να διοικούν τη δημόσια υπηρεσία, θεσμούς κλειδιά, ή ακόμη και να κυβερνούν το κράτος, δεν χρειάζεται εξειδικευμένη μελέτη και ανάλυση για να αντιληφθεί κανείς τους λόγους που έχουμε μια πατρίδα μοιρασμένη, όπως εξάλλου δεν ήταν δύσκολο να προβλέψει κανείς και τον οικονομικό καταποντισμό στον οποίο καταλήξαμε.

Η αναξιοκρατία ήταν ο κακοήθης όγκος που ανέπτυξε στο σώμα αυτής της κοινωνίας όλα τα συναφή καρκινώματα: το ρουσφέτι, την απαξίωση των αρίστων και την καταξίωση των αναξίων, την υστεροβουλία, την αρπαχτή, την μπαμπεσιά και την συγκεκαλυμμένη κλοπή.Η αναξιοκρατία έχει διαβρώσει την εύρυθμη λειτουργία του κράτους και των θεσμών, έχει καταρρακώσει την αξιοπρέπειά μας και κατ’ επέκταση έχει αμβλύνει τις αντιστάσεις μας. Έχουμε σαν κοινωνικό σύνολο και σαν πολίτες ο καθένας μας ξεχωριστά, αποδεχθεί και ανεχθεί το αρρωστημένο αυτό σύστημα, το έχουμε εμπεδώσει σαν πολιτική και κοινωνική μας κουλτούρα.

Τη διαφθορά την συντήρησαν όλες οι μέχρι σήμερα κυβερνήσεις, γιατί ευλόγως ευνοεί τα ιδιοτελή συμφέροντα εκείνων που ευρίσκονται στην εξουσία και των “παρακοιμωμένων” τους. Μπορεί σε κάποιο βαθμό να ευνοεί και απλούς πολίτες, οι οποίοι αξιοποιούν το “μέσον” τους για να εξασφαλίσουν θέσεις εργασίας, άδειες, χαλαρώσεις κτλ κτλ.

Φτάνει όμως! Δεν μας παίρνει άλλο. Εδώ που φτάσαμε, ή που θα καθαρίσουμε την κατάσταση ή που θα καταστραφούμε ολοκληρωτικά. Αν ο επόμενος κυβερνήτης του τόπου, δεν αρπάξει τον Μινώταυρο από τα κέρατα και δεν βάλει τέλος στα “μέσα”, στις μίζες, στη διασπάθιση του δημοσίου χρήματος, στα λαδώματα, στην κουμπαροκρατία, σε όλα τα τοξικά συστατικά της διαφθοράς, αυτός ο τόπος θα χαθεί και δεν θα μας σώσουν ούτε τα φυσικά αέρια αλλά ούτε και ο ίδιος ο Θεός, διότι δεν θα έχει κανένα λόγο να το πράξει…