«Δεν έχω στολίσει με μύθους την ιστορία μου κι ίσως αυτό να την κάνει λιγότερο ευχάριστη. Μου αρκεί ωστόσο να βρουν το έργο μου αυτό ωφέλιμο όσοι θελήσουν να έχουν ακριβή αντίληψη για τα γεγονότα που έχουν συμβεί στο παρελθόν αλλά και για εκείνα που – λόγω της ανθρώπινης φύσης- θα συμβούν με παρόμοιο τρόπο στο μέλλον. Έγραψα την ιστορία μου για να παραμείνει σαν ένας αιώνιος θησαυρός κι όχι για να την υποβάλω σε ένα διαγωνισμό, όπου θα διαβαστεί μπροστά σε πολύ κόσμο, αλλά θα ξεχαστεί μόλις περάσει λίγος καιρός…» Θουκυδίδης, 5ος αιώνας π.Χ.
Επικαλέστηκα το Θουκυδίδη, που έγραψε τα πιο πάνω πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, για να σημειώσω ότι δυστυχώς – λόγω της ανθρώπινης φύσης- η ιστορία επαναλαμβάνεται κι επαναλαμβάνεται κι επαναλαμβάνεται, λες και δεν υπάρχει τρόπος ο εγκέφαλος των νεότερων ανθρώπων να διδαχθεί από τα λάθη και τις εμπειρίες των προηγούμενων.
Τον επικαλέστηκα επίσης για να αποδείξω ότι διαχρονικά οι άνθρωποι αρέσκονται στους μύθους κι ότι σε κάθε εποχή, ακόμα και πριν από δυόμισι χιλιάδες χρόνια, υπήρχαν εκείνοι που ζυγίζουν τα πράγματα με ρεαλισμό και ψυχρή λογική και εκείνοι που συγχέουν την πραγματικότητα με τη μυθολογία, τη φαντασία, τις επιθυμίες και το όνειρο. Αυτοί οι δεύτεροι, αρνούνται πεισματικά να δεχτούν τη λογική ως επιχείρημα. Τη θεωρούν πάντα ανεπαρκή…
Γιατί όμως θυμήθηκα το Θουκυδίδη; Διότι έγινε τώρα τελευταία ντόρος γύρω από τη δήλωση του βουλευτή Νίκου Τορναρίτη, ότι Κερύνεια θα είναι κάτω από ΤΚ διοίκηση, όταν λυθεί το Κυπριακό. Ξεσηκώθηκε ένα χωρκάτικο υποκριτικό σούσουρο, από εκείνους που παριστάνουν ότι τάχατες δεν ξέρουν τι συζητάμε στις συνομιλίες εδώ και 37 χρόνια, για να κατακεραυνώσουν τον Τορναρίτη, επειδή είπε την αλήθεια. Αν ο Τορναρίτης έβγαινε κι έλεγε ένα ψευδοπατριωτικό λογύδριο, γαρνιρισμένο με κάμποσο μύθο, υποκρισία και πολύ συναίσθημα, ότι π.χ. “και χίλια χρόνια να περάσουν η ψυχή της Κερύνειας θα παραμείνει Ελληνική και κάποτε τα τρισέγγονα των τρισέγγονών μας, με τον ασίγαστο πόθο της επιστροφής μέσα τους, θα μπουν ελευθερωτές στην πόλη του Κηφέα και του Πράξανδρου”, θα τον χειροκροτούσαν δακρυσμένοι…
Ας αναλύσουμε όμως ψύχραιμα γιατί η Κερύνεια θα είναι κάτω από τουρκοκυπριακή (αλλά πάντως στο τέλος κάτω από κυπριακή) διοίκηση, όταν λυθεί το Κυπριακό. Τονίζω, πριν προχωρήσω στην ουσία του άρθρου, ότι διόλου δεν αμφισβητώ πως η αδιαλλαξία της Τουρκίας ευθύνεται πρωτίστως για τη μη λύση. Όμως δεν μπορώ από την άλλη να καμώνομαι ότι δεν βλέπω ποια υπήρξε σε όλες τις πρωτοβουλίες λύσης του εθνικού μας ζητήματος η αντίδραση μεγάλης μερίδας της πολιτικής μας ηγεσίας και φυσικά δεν μπορώ να αντιπαρέρχομαι την τελική μας επίσημη τοποθέτηση σαν Ελληνοκυπριακή κοινότητα απέναντι σ’ αυτές τις πρωτοβουλίες… Πάντοτε πίστευα ότι η Τουρκία περιμένει το χρόνο να επιβάλει τη διχοτόμηση στην Κύπρο. Εκείνο που προσπαθώ να καταλάβω είναι το γιατί η δική μας πλευρά μοιάζει επίσης να επιδιώκει κάθε φορά την αναβλητικότητα, συνδράμοντας ουσιαστικά την Τουρκία.
ΟΙ ΣΥΝΟΜΙΛΙΕΣ ΓΙΑ ΔΙΖΩΝΙΚΗ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΩΣ ΣΥΝΕΠΕΙΑ ΤΩΝ ΛΑΘΩΝ ΜΑΣ
Δεν πιστεύω ότι υπάρχουν πολλοί Ελληνοκύπριοι που είναι ευτυχισμένοι με την εξέλιξη των πολιτικών, ιστορικών γεγονότων των τελευταίων 60 ετών. Ξεκινήσαμε έναν ωραίο αγώνα το 1955 για την Ένωση και καταλήξαμε να συζητάμε ομοσπονδία.
Όμως τα ασύγγνωστα λάθη που έγιναν από πολιτική αφέλεια, (για να μην πω βλακεία) της ηγεσίας που πήρε τις τύχες μας στα χέρια της, μας έφεραν εδώ που μας έφεραν. Αν δεν ελιχθούμε, με βάση τα δεδομένα που έχουμε μπροστά μας, θα χάσουμε για πάντα την ευκαιρία να ελευθερώσουμε την πατρίδα μας. Η Τουρκία θα επιτύχει τον στόχο που έθεσε από το 1955: τη διχοτόμηση και τον εκτουρκισμό της Κύπρου.
Πρέπει να θυμίσω ότι στο προηγούμενο στάδιο – πριν φτάσουμε στις τωρινές μας διαφωνίες, αν θέλουμε ή όχι ομοσπονδία – οι διαφωνίες μας ήταν αν θέλαμε ή όχι την Κυπριακή Δημοκρατία! Διότι εκείνοι που δεν ήθελαν την Κυπριακή Δημοκρατία της Ζυρίχης είναι οι ίδιοι (ή είχαν την ίδια λογική) με αυτούς που σήμερα δεν θέλουν την ομοσπονδία. Κάποιοι από αυτούς που μιλούν σήμερα με πάθος υπέρ της διαφύλαξης της κρατικής μας οντότητας και της Κυπριακής Δημοκρατίας ως έχει, ήταν εκείνοι που έκαιγαν τη σημαία της Κυπριακής Δημοκρατίας και ύψωναν μόνο την ελληνική, λες και δεν μπορούσαμε να υψώνουμε και τις δύο σημαίες…
Από όλους εκείνους που πήραν τις τύχες αυτού του λαού στα χέρια τους τα τελευταία 60 χρόνια,πολιτικούς, παραπολιτικούς, ηγέτες και ηγετίσκους, παράγοντες και ψευδοπαράγοντες εκείνοι που περισσότερο ευθύνονται είναι όσοι δεν μπόρεσαν να προσαρμοστούν σε καμία φάση του Κυπριακού, με τα νέα δεδομένα που προκαλούσαν οι ΔΙΚΕΣ τους αποκοτιές. Τα έκαναν θάλασσα, ζημίωναν την εθνική μας υπόθεση αλλά και πάλι δεν μπορούσαν να καταλάβουν ότι δεν γίνεται πολιτική με τα τσάμπα μαγκιλίκια. Έκαναν ξανά τα ίδια και τα ίδια λάθη, με αποτέλεσμα να βρεθούμε στη δεινή θέση που βρισκόμαστε σήμερα.
Επομένως δεν έχω καμία αμφιβολία πως, αν συνεχίσουμε τις παλινδρομήσεις και δεν προσπαθήσουμε να διαπραγματευθούμε λύση στη βάση της ομοσπονδίας – που αποτελεί την ύστατη ελπίδα απελευθέρωσης της πατρίδας μας από την Τουρκία- θα οδηγήσουμε την Κύπρο στην μόνιμη διχοτόμηση και τουρκοποίηση.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΚΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΑΝΗΚΕΙ Η ΚΕΡΥΝΕΙΑ
Η Κερύνεια βρίσκεται εδώ και 40 ολόκληρα χρόνια κάτω από τον πλήρη έλεγχο του τουρκικού στρατού και θα συνεχίσει για πάντα να βρίσκεται, εκτός αν λυθεί το Κυπριακό και η Τουρκία φύγει επιτέλους από την Κύπρο.
Η λύση που συζητούμε από το 1977 μέχρι σήμερα είναι η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία. Δηλαδή ένα κράτος που θα αποτελείται από δύο πολιτείες – δύο συνιστώντα (όχι ανεξάρτητα) κρατίδια- το ένα στο νότο που θα διοικείται από τους Ελληνοκύπριους, το άλλο στο βορρά που θα διοικείται από τους Τουρκοκύπριους και φυσικά πάνω κι από τα δύο θα είναι το κεντρικό κράτος, οι ομοσπονδιακές εξουσίες (κυβέρνηση, νομοθετικά σώματα, δικαιοσύνη).
Τονίζω ότι εγώ προσωπικά θα προτιμούσα την Κυπριακή Δημοκρατία ως έχει – παρόλα τα προβλήματα που προκύπτουν από τη δικοινοτική δομή των εξουσιών της – παρά την ομοσπονδία. Όμως αναγνωρίζω ότι δεν υπάρχει πια κανένας τρόπος επιστροφής κι επίσης αναγνωρίζω κάτι ακόμη:
Για όσους έχουν φόβους, ανησυχίες και επιφυλάξεις σε σχέση με την συνύπαρξή των Ελληνοκυπρίων με τους Τουρκοκύπριους στο ίδιο κράτος, το γεγονός ότι η κάθε κοινότητα θα βρίσκεται στη δική της περιοχή, με ένα βαθμό αυτοτέλειας, είναι ίσως μια πηγή ασφάλειας. Τονίζω όμως ξανά εμφαντικά ότι αυτό δεν θα αποτελούσε δική μου επιλογή αν δεν είχαν έρθει έτσι τα πράγματα στο Κυπριακό.
Είναι δεδομένο, που δεν πρόκειται να αλλάξει, ότι η Κερύνεια ΔΕΝ είναι στις περιοχές που θα δοθούν στην ελληνοκυπριακή πολιτεία. Θα βρίσκεται κάτω από τη διοίκηση των Τουρκοκυπρίων. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι οι Κερυνειώτες θα χάσουν τα δικαιώματά τους ως νόμιμοι ιδιοκτήτες της περιουσίας τους. Η θέση της δικής μας πλευράς είναι ότι θα πρέπει να έχουν το δικαίωμα επιστροφής τους στα σπίτια και τις περιουσίες τους.
Οι Κερυνειώτες είναι ανάμεσα στα μεγαλύτερα θύματα της προδοσίας του 1974 και της τουρκικής εισβολής. Ζουν από τότε εκτοπισμένοι, στερούμενοι τις περιουσίες και την οικονομική ασφάλεια που αυτές θα τους παρείχαν. Σε περίπτωση λύσης και απόφασής τους να επιστρέψουν, θα βρίσκονται κάτω από τουρκοκυπριακή διοίκηση. Αυτή είναι η γυμνή, ωμή, κυνική – αν θέλετε – πραγματικότητα. Το να πουλά κανείς στους Κερυνειώτες παραμύθια είναι σαφώς πολύ πιο ευχάριστο από του να τους λέει την αλήθεια, όπως έλεγε κι ο παππούς Θουκυδίδης…
Αυτός όμως δεν είναι λόγος για να μην λυθεί το Κυπριακό. Το ότι η Κερύνεια θα βρίσκεται στα όρια της ΤΚ πολιτείας δεν είναι λόγος για να τη θυσιάσουμε στο βωμό ενός ανέφικτου στόχου μιας τάχατες απελευθέρωσης σε βάθος χρόνου και στο τέλος η Κερύνεια, μαζί με όλη την κατεχόμενή μας πατρίδα, να βρεθεί οριστικά κάτω από τον απόλυτο έλεγχο της Τουρκίας ή ενός άλλου κράτους πλήρως ελεγχόμενου από την Τουρκία.
Διότι αυτό είναι η διχοτόμηση: πλήρης αποκοπή και για πάντα της κατεχόμενης γης μας. Συνεπώς είναι απάτη αυτό που προσπαθούν κάποιοι να περάσουν σαν μήνυμα στο λαό, ότι η ομοσπονδία είναι περίπου όπως η διχοτόμηση. Καμία σχέση. Η διαφορά είναι όσο το μαύρο από το άσπρο.
Στην περίπτωση της ομοσπονδίας κάνουμε μια τελευταία τίμια προσπάθεια να διαφεντέψουμε ολόκληρη την πατρίδα μας ενώ η διχοτόμηση αποτελεί εσχάτη προδοσία: Όχι μόνο απέναντι στην μακραίωνη ελληνική μας ιστορία αλλά κυρίως απέναντι στα παιδιά και τα εγγόνια μας, που θα ζουν σε μια Κύπρο, με τουρκική πλειοψηφία (Τούρκων εποίκων) κατοίκων.
Όσοι ξαφνιάζονται και πετάγονται πάνω με υποκριτική διέγερση όταν ακούνε ότι η Κερύνεια θα βρίσκεται υπό τουρκοκυπριακή διοίκηση, είναι φορείς της ίδιας αντίληψης και λογικής που έφερε τα πράγματα εδώ που τα έφερε, στην εισβολή και στην επί 40 χρόνια κατοχή της Κύπρου, με αποτέλεσμα η Κερύνεια να πρέπει να παραμείνει κάτω από τη διοίκηση των ΤΚ και ταυτόχρονα της Κύπρου, για να μην παραμείνει για πάντα κάτω από την κατοχή ή τον έλεγχο της Τουρκίας.
Όταν λέμε «την πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω» εννοούμε ακριβώς αυτό: ότι δεν θα αφήσουμε ποτέ την πατρίδα μας να μοιραστεί σε ελληνική και τουρκική. Θέλουμε να παραμείνει ΜΙΑ πατρίδα και να κάνουμε ότι μπορούμε για να προχωρήσει προς ένα καλύτερο μέλλον, για εμάς τους ίδιους και τα παιδιά μας.