Ο ρόλος του ΑΚΕΛ στη νέα εποχή της Κύπρου.

3:55 PM | |

AkelΕίμαι βέβαιος ότι η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει πλήρη συναίσθηση όχι μόνο της κρισιμότητας των στιγμών που διέρχεται ο τόπος αλλά και της δυσχερούς θέσης στην οποία περιήλθε το κόμμα, συνεπεία της οικονομικής κρίσης και των ευθυνών που καταλογίζονται πανταχόθεν στην (δική του) κυβέρνηση.

Το ζητούμενο για όλους στο ΑΚΕΛ αυτή τη στιγμή είναι το κόμμα να τα καταφέρει να σταθεί όρθιο σ’ αυτές τις εκλογές, είτε αυτό σημαίνει ελάχιστη δυνατή απώλεια δυνάμεων, είτε ακόμα και (ανέλπιστα) νίκη στις προσεχείς προεδρικές εκλογές.

Είναι αλήθεια ότι κορυφαία στελέχη του κόμματος ένιωσαν απογοήτευση, είτε γιατί μπορούσαν να προσφέρουν περισσότερα αλλά παραγκωνίστηκαν, είτε διότι θα μπορούσε το κόμμα να είχε μια πιο εποικοδομητική παρέμβαση προς και από την εξουσία, αν δεν είχε δειλιάσει απέναντι στην απόλυτη εξουσία που ο πρόεδρος Χριστόφιας θέλησε να αντλεί, μέσα από τις πρόνοιες του Συντάγματος.

Η απογοήτευση θα μπορούσε να είχε προκαλέσει τάσεις απόσχισης, αλλά η έξοδος και η δημιουργία άλλου αριστερού σχήματος δεν αποτελεί, ούτε κατά διάνοια, εναλλακτική επιλογή για τα σοβαρά στελέχη του ΑΚΕΛ. Γνωρίζουν πως κάτι τέτοιο αποκλίνει σε βαθμό … κακουργήματος από την κουλτούρα του κόμματος, όχι μόνο στο επίπεδο της κομματικής ιεραρχίας αλλά και στο επίπεδο της βάσης. Μπορεί να πέρασαν 23 ολόκληρα χρόνια από την αποχώρηση μιας ομάδας από επίλεκτα κορυφαία στελέχη (σε μια εποχή μάλιστα που ο λεγόμενος «υπαρκτός σοσιαλισμός» στην Ευρώπη και την ίδια τη Σοβιετική Ένωση διαλυόταν εις τα εξ ων συνετέθη) αλλά κανείς δεν ξεχνά ότι οι πολύ αξιόλογοι εκείνοι πολιτικοί, με ελάχιστες εξαιρέσεις, ουσιαστικά χάθηκαν από τα κοινά του τόπου.

Από την άλλη αιωρείται στην ατμόσφαιρα η υποψία ότι επωάζεται μια προσπάθεια δημιουργίας, μετά τις εκλογές, ενός νέου κόμματος με ηγέτη τον Γιώργο Λιλλήκα και ότι οι ψηφοφόροι που θα υπερψηφίσουν τον πρώην υπουργό, θα έχουν ήδη διαμορφώσει στη συνείδησή τους πρόσφορο έδαφος, ώστε να μην αποκλείουν την πιθανότητα να στηρίξουν στη συνέχεια και ένα πιο νέο, σύγχρονο πολιτικό σχηματισμό στο χώρο της κεντροαριστεράς.

Η ηγεσία του ΑΚΕΛ έχει επίγνωση του κινδύνου ένα νέο σχήμα να έχει περισσότερες πιθανότητες διείσδυσης στις αριστερές μάζες από ότι η ΕΔΕΚ, της οποίας τα ποσοστά παρέμειναν επί 43 ολόκληρα χρόνια καθηλωμένα. Επομένως έχουν όλα τα στελέχη κάθε λόγο (όχι μόνο κομματικό αλλά και προσωπικό) να δώσουν την μάχη των εκλογών με όλες τους τις δυνάμεις, για να επιτύχουν τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση, ελπίζοντας ότι η μετά Χριστόφια εποχή θα διαμορφώσει νέες ανανεωμένες προοπτικές όχι μόνο για το κόμμα αλλά και για τους ίδιους σε προσωπικό επίπεδο.

Ο …εξωραϊσμός της προεδρίας Χριστόφια και η αντεπίθεση προς πάσαν κατεύθυνση φαίνεται να είναι αυτή τη στιγμή η μοναδική επιλογή της επικοινωνιακής πολιτικής του ΑΚΕΛ ενόψει εκλογών. Θα μπορούσε βεβαίως να είχε καταλογίσει στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας λανθασμένες προσωπικές του προσεγγίσεις, επιλογές και αποφάσεις κατά την άσκηση της εξουσίας και να προβάλει τον Σταύρο Μαλά ως τον άνθρωπο που θα ασκήσει διαφορετική, πιο ορθολογική  και οπωσδήποτε πιο σύγχρονη εσωτερική και εξωτερική πολιτική. Όμως αυτό θα έμοιαζε με προδοσία απέναντι στον επί 20 χρόνια Γ.Γ. και θα είχε εξοργίσει σε … καταστροφικό (για το κόμμα) βαθμό τον απερχόμενο πρόεδρο, ο οποίος έτσι κι αλλιώς και σχεδόν επί καθημερινής βάσεως κατακεραυνώνει τους πάντες, στην προσπάθειά του να αποδείξει στον κόσμο ότι η προεδρία του ίσως να είναι και η καλύτερη που είχε η Κύπρος μέχρι σήμερα.

Είτε αισιοδοξούν είτε όχι ως προς τη θετική για τον Σταύρο Μαλά έκβαση των εκλογών, τα κορυφαία στελέχη του ΑΚΕΛ γνωρίζουν ότι εν πάση περιπτώσει την αμέσως επόμενη ημέρα, στο κόμμα, θα πρέπει να γίνει ανασύνταξη δυνάμεων, αυτοκριτική και αναδίπλωση.

Η Κύπρος έχει πιάσει πάτο από ηθικής απόψεως, βυθιζόμενη διαρκώς, κουβαλώντας μέσα στο σώμα της τα ολοένα διογκούμενα καρκινώματα της αναξιοκρατίας και της διαφθοράς. Οι ειλικρινείς στο ΑΚΕΛ οφείλουν να παραδεχτούν πως η κυβέρνηση Χριστόφια όχι μόνο δεν πάταξε την αρρωστημένη κατάσταση, που εδώ και δεκαετίες μολύνει το σώμα της κυπριακής κοινωνίας, αλλά αντίθετα τη συντήρησε με ηθικό (αν μπορεί να λεχθεί έτσι) έρεισμα την επί μακρόν αδικία εις βάρος των μαζών της αριστεράς.

Η Κύπρος δεν αντέχει να συνεχίσει να βυθίζεται προς τον πάτο. Θα πάθει ασφυξία και θα πεθάνει. Το ΑΚΕΛ πρέπει να παίξει το ρόλο μιας σύγχρονης αριστερής πολιτικής δύναμης, που θα υποστηρίξει με ορθολογικά κριτήρια και μακριά από δογματικές αγκυλώσεις μια καλύτερη, πιο δίκαιη και οπωσδήποτε απόλυτα αξιοκρατική κοινωνία. Η ταμπέλα του «κομμουνιστικού κόμματος» αντικατοπτρίζει όχι μόνο ένα πολιτικό, οικονομικό και κοινωνικό αναχρονισμό αλλά και ένα μέγα ιστορικό σφάλμα που αγγίζει τα όρια της φάρσας. Το μεγάλο κόμμα της αριστεράς οφείλει να εκσυγχρονιστεί, να υιοθετήσει την πολιτική ταυτότητα της ευρωπαϊκής σοσιαλιστικής αριστεράς και να διεκδικήσει ένα πολύ πιο αναβαθμισμένο ρόλο, ακόμη και στο επίπεδο της διαμόρφωσης μιας κοινωνικά δικαιότερης πανευρωπαϊκής πολιτικής.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *