Θα ‘πρεπε να ντρέπεται κάθε φορά που εμφανίζεται και πολύ περισσότερο κάθε φορά που μιλά δημόσια και συνεπώς να μετρά μία μία τις λέξεις που βγάζει από το στόμα του ο κ. Καρυδάς, πρώην ανώτατο στέλεχος της Τράπεζας Κύπρου, ένας εκ των πρωταγωνιστών της καταστροφής του τόπου.

Το να καταγγέλλει εκ των υστέρων -ΜΕΤΑ τις αλόγιστες ενέργειες του ιδίου και του σιναφιού του που κατέστρεψαν την οικονομία κι έφεραν σε απόγνωση τον απλό κόσμο- διαπλοκή του ΑΚΕΛ με ανώτατα στελέχη της Τράπεζας Κύπρου (Σιαρλή και Κυπρή) τα οποία, σύμφωνα με τους ισχυρισμούς του, διευκόλυναν την παραχώρηση χαριστικών δανείων και άλλων εξυπηρετήσεων σε στελέχη και φίλους του κόμματος καθώς και σε αριστερά σωματεία, ΔΕΝ αποτελεί ειλικρινή πρόθεσή του κ. Καρυδά να συνδράμει στην κάθαρση του στάβλου του κυπριακού κατεστημένου.

Ο κ. Καρυδάς, κατά τρόπο κουτοπόνηρο, εκμεταλλεύεται τη δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης για τη διακυβέρνηση Χριστόφια, δυσαρέσκεια που επεκτείνεται σε μεγάλο βαθμό και πάνω στο ΑΚΕΛ και προσπαθεί να ταυτιστεί με την κοινή γνώμη για να αποσπάσει συμπάθειες. Αλλά πού ήταν όταν συνέβαιναν όλα αυτά που καταγγέλλει; Γιατί δεν τα κατάγγειλε τότε και γιατί δεν λέει όλη την αλήθεια για τη διαπλοκή σύσσωμου του πολιτικού συστήματος με το σινάφι των τραπεζιτών που λεηλάτησαν τον τόπο;

Αν νομίζει ο κ. Καρυδάς ότι η επίθεση είναι η καλύτερη άμυνα, στην περίπτωσή του αυτό το αξίωμα δεν ισχύει. Ούτε χίλια ποτάμια δεν θα ξεπλύνουν τις αμαρτίες των επικεφαλής της Λαϊκής και της Τράπεζας Κύπρου, που φόρτωσαν δισεκατομμύρια χρέη στους ώμους εμάς και των παιδιών μας, μέσα στην ακατάσχετη απληστία τους για περισσότερα μπόνους και ποιος ξέρει με ποιες άλλες προθέσεις και … πειρασμούς που ενδεχομένως να αποκαλυφθούν στην εξέλιξη της ανακριτικής και διερευνητικής διαδικασίας.

Ο κ. Καρυδάς θα πρέπει να παρακαλά να γίνει κάποιο θαύμα για να την βγάλει καθαρή και όχι να κατηγορεί άλλους αποσπασματικά, αναφερόμενος στα άπλυτα μόνο του ΑΚΕΛ αφήνοντας μέσα στο πλυντήριο κρυμμένα τα άπλυτα των υπόλοιπων. Διότι όλα αυτά που – πολύ αργά – καταγγέλλει ήταν πάνω κάτω γνωστά. Όλοι ξέραμε ότι η κυβέρνηση Χριστόφια δεν θέλησε και δεν προσπάθησε να πατάξει τη διαφθορά, όπως όφειλε να είχε κάνει αν ήταν ιδεολογικά γνήσια αριστερή κυβέρνηση και όχι … “ό,τι να ‘ναι” . Ξέρουμε ότι επί διακυβέρνησης Χριστόφια, το γλέντι όχι μόνο δεν τελείωσε αλλά  αντίθετα έγινε …τρικούβερτο! Όμως αυτό το ξεφάντωμα είχε ξεκινήσει πολλές δεκαετίες πριν.

Τραπεζίτες, οικονομικό κατεστημένο και πολιτικά κόμματα γλέντησαν με την ψυχή τους διαμεριζόμενοι τα ιμάτιά μας, κι όσο πιο πολύ μας ξεγύμνωναν τόσο παραπάνω τους άνοιγε η όρεξη για την τέλεια κραιπάλη: την κραιπάλη που περιελάμβανε όλα εκείνα τα χαρακτηριστικά της παρά φύσην ασέλγειας πάνω στο σώμα της Κύπρου, πάνω στο δικό μας σώμα καθενός ξεχωριστά.