Διαβάζοντας κανείς τις τελευταίες ανακοινώσεις των κομμάτων για το Κυπριακό θα διαπιστώσει ότι όλα τα κόμματα, εκτός από ένα, λίγο πολύ δείχνουν να συνειδητοποιούν τη σοβαρότητα και τις προοπτικές της νέας φάσης των συνομιλιών και προσπαθούν (το κατά δύναμη του καθενός δηλαδή) να διατυπώσουν συγκεκριμένες θέσεις επί της ουσίας.
Όλα εκτός από το ΔΗΚΟ, οι ανακοινώσεις του οποίου μυρίζουν ναφθαλίνη από το χρονοντούλαπο των 80s. Φτηνή μικροπολιτική, αντιπαραγωγική συνθηματοτολογία, παντελής απουσία στιβαρού πολιτικού λόγου. Μοιάζει με κόμμα που αδυνατεί να αρθεί στην ιστορικότητα των στιγμών και να παραγάγει εποικοδομητική πολιτική μπροστά στην πιο κρίσιμη, από το 1974, φάση των συνομιλιών.
Ο Νικόλας παραμένει δυστυχώς δέσμιος μιας αναχρονιστικής παρακαταθήκης. Αν είχε την πολιτική ωριμότητα να επικαιροποιήσει τις θέσεις του, με σοβαρότητα και συναίσθηση ιστορικής ευθύνης, θα μπορούσε να προσφέρει πολλά σε τούτο τον τόπο στο μέλλον. Δυστυχώς επέλεξε ένα δρόμο, που αν συνεχίσει για πολύ ακόμη να τον περπατά, θα φτάσει στο τέρμα της πλήρους πολιτικής ανυποληψίας πολύ πιο σύντομα απ’ ότι θα μπορούσε να φανταστεί κι ο χειρότερός του εχθρός.