Τις τελευταίες ημέρες ο υπουργός άμυνας Φώτης Φωτίου έχει επιδοθεί σε μια εκστρατεία που μοιάζει με προσπάθεια … εκφοβισμού της Τουρκίας σε σχέση με την αποφασιστικότητα και την ετοιμότητα της κυπριακής Εθνικής Φρουράς να υπερασπίσει τα εδάφη και την ΑΟΖ της Κύπρου, αλλά και για να διερμηνεύσει την ανάγκη η Κύπρος να προχωρήσει σε νέες αγορές πολεμικών πλοίων και άλλων … απαραίτητων εξοπλισμών, για την Εθνική Φρουρά.
Θα ήθελα πρώτα να υπενθυμίσω στον αγαπητό μου φίλο υπουργό και σε όλους τους Ελληνοκύπριους και ιδιαίτερα εκείνους που διακατέχονται από έντονα πατριωτικά αισθήματα, ότι εδάφη της Κύπρου είναι και τα κατεχόμενα εδώ και 40 ολόκληρα χρόνια από τον τουρκικό στρατό χωριά και πόλεις της πατρίδας μας.
Αισθάνομαι την ανάγκη να το σημειώνω αυτό σχεδόν κάθε φορά που αναφέρομαι στο εθνικό μας ζήτημα, διότι φοβάμαι πως πολλοί σ’ αυτό τον τόπο ξεχνούν αυτή την ταπεινωτική για την κρατική και εθνική μας αξιοπρέπεια πραγματικότητα και συμπεριφέρονται με την αναξιοπρεπή αυταπάτη ότι περίπου είναι εντάξει να κατέχει η Τουρκία τη μισή μας πατρίδα, επειδή εμείς δεν αποδεχόμαστε την κατοχή κι αγωνιζόμαστε για να φύγει από εδώ η Τουρκία. Τώρα, το πώς αγωνιζόμαστε από τις αναπαυτικές μας πολυθρόνες και μετά από πόσα χρόνια ένας – χωρίς αποτέλεσμα- βολικός “αγώνας” μετατρέπεται σε απάθεια, για να μην πω αναλγησία, δεν ξέρω… Ας κάνει ο καθένας μας την αυτοκριτική του.
Δεύτερο θα ήθελα να δηλώσω ξεκάθαρα ότι δεν πιστεύω στην πολιτική της διαρκούς κόντρας με την Τουρκία σε βάθος χρόνου. Πιστεύω ότι πρέπει τόσο οι Έλληνες όσο και οι Τούρκοι να βρούμε μια λύση στα προβλήματα που δημιουργούν εντάσεις στις μεταξύ μας σχέσεις και πρώτα πρώτα στο Κυπριακό. Να αποχωρήσει ο τουρκικός στρατός και οι έποικοι που παράνομα βρίσκονται στο έδαφος της Κύπρου και να εγκαθιδρυθεί μια σχέση συνεργασίας προς όφελος όχι μόνο της Ελλάδας, της Κύπρου και της Τουρκίας αλλά και όλων των γειτονικών χωρών, περιλαμβανομένου του Ισραήλ, των αραβικών κρατών αλλά και της Ευρώπης. Το να παίζουμε διαρκώς με την Τουρκία το παιγνίδι της γάτας με το ποντίκι (το ποντίκι που βρυχάται κατ’ ακρίβειαν) δεν είναι ούτε ό,τι πιο έξυπνο αλλά ούτε και ό,τι πιο ασφαλές για το μέλλον αυτού του τόπου. Η τελευταία φορά που είδα …ποντίκι να παίζει αυτό το παιχνίδι με μια γάτα, ήταν λίγο πριν καταλήξει στο στομάχι της…
Δεν υποβάλλω με κανένα τρόπο ηττοπάθεια. Αλλά οι μικροί όταν έχουν να αντιμετωπίσουν πιο δυνατούς, πρέπει να ακονίζουν το μυαλό τους και όχι τα νύχια τους… Όπως ο δικός μας ομηρικός Οδυσσέας, που έβρισκε πάντα με το μυαλό του τον τρόπο να αντιμετωπίσει υπέρτερες από αυτόν εχθρικές δυνάμεις. Έχουμε πολλά ατού και συμμάχους υπέρ μας, ιδιαίτερα τώρα μετά και την ανακάλυψη του φυσικού αερίου, για να διεκδικήσουμε με επιτυχία μια δίκαιη και βιώσιμη λύση στο Κυπριακό, ώστε να ελευθερώσουμε και να επανενώσουμε την πατρίδα μας.
Επειδή όμως ο φίλος Φώτης Φωτίου σερβίρει την πολιτική της νέας κυβέρνησης για ενίσχυση της αμυντικής ετοιμότητας της Κύπρου και επειδή δεν βλέπω να προβάλλονται ισχυρές ενστάσεις από κάποιο κόμμα ή άλλη οργανωμένη κατάσταση για τα δεκάδες εκατομμύρια που θα ξοδευτούν μέσα σ’ αυτή την άνευ προηγουμένου οικονομική κρίση, θα ήθελα να σημειώσω αυτό:
Επειδή έχουν δοθεί δισεκατομμύρια ευρώ μέχρι σήμερα στους κατά καιρούς εξοπλισμούς της Εθνικής Φρουράς και επί ΟΛΩΝ των κυβερνήσεων και επειδή ακόμη και το …παρδαλό κατσίκι ξέρει πόσα εκατομμύρια δόθηκαν σε μίζες και κατ’ επέκταση πόσοι (και ποιοι) έγιναν εκατομμυριούχοι από χρήμα προερχόμενο από αυτές τις αμφιβόλου νομιμότητας και ηθικής πηγές αλλά και επειδή ανησυχούμε ότι κανένα πολιτικό κόμμα δεν θα εκφράσει επιφυλάξεις, είτε διότι δεν θα βρεθούν “στοιχεία και αποδείξεις”, είτε διότι ΟΛΟΙ έχουν φάει κατά καιρούς (και στο σπίτι του κρεμασμένου δεν μιλάνε για σχοινί), θα ήθελα να τονίσω το εξής:
Εύχομαι ότι κανείς σ΄ αυτή την κυβέρνηση δεν θα θελήσει να συνεχίσει την γνωστή … φιλοσοφία της μίζας πάνω στις αγορές για την άμυνα του τόπου. Διότι αυτή τη φορά η διπλή απάτη (του να πουλάμε πατριωτισμό για να πάρουμε μίζες) δεν θα περάσει απαρατήρητη. Η κοινή γνώμη είναι καζάνι που βράζει, η απαξίωση του πολικού συστήματος έχει αγγίξει κόκκινο κι η αντίδραση του κόσμου μπορεί να έρθει ανά πάσα στιγμή αιφνιδιαστικά και ανεξέλεγκτα…