Ολοένα και πληθαίνουν οι προειδοποιήσεις (ή απειλές αν θέλετε) ότι η ΕΕ θα προχωρήσει με τον κανονισμό για απευθείας εμπόριο του ψευδοκράτους, δηλαδή στην αναβάθμισή του σε Ταϊβάν της Μεσογείου. Αυτό θα είναι και το τέλος του Κυπριακού, με την οριστική διχοτόμηση της Κύπρου. Διότι το Ψευδοκράτος δεν θα χρειάζεται πια τις βούλες και τις υπογραφές της Κυπριακής Δημοκρατίας για να προχωρήσει σε εμπορικές συναλλαγές.
Θα λειτουργεί ουσιαστικά σαν μια άλλη, ημι-αναγνωρισμένη χώρα, πάνω στην κατεχόμενη πατρίδα μας, η οποία θα μας ανταγωνίζεται σε όλους τους τομείς της οικονομίας, με τη στήριξη και τις επενδύσεις της τεράστιας τουρκικής αγοράς. Ήδη οι υποδομές για τον τουρισμό έχουν οργανωθεί και αναπτυχθεί, ο αγωγός νερού άρχισε να στέλνει νερό από την Τουρκία, για να καταστεί η Μεσαορία μια εύφορη γεωργική πεδιάδα και βέβαια δεν θα είναι καθόλου δύσκολο το ψευδοκράτος να καταστεί κέντρο υπηρεσιών, αξιοποιώντας την κομβική γεωγραφική θέση της Κύπρου.
Δεν χρειάζεται πολλά επιχειρήματα ο κοινός νους για να καταλάβει ότι οι δικοί μας επιχειρηματίες δεν θα μπορέσουν να αντεπεξέλθουν στον ανταγωνισμό του πολλαπλάσιου σε όγκο τουρκικού κεφαλαίου. Ότι ο ανεξέλεγκτος εποικισμός θα καταστήσει το ψευδοκράτος μια χώρα μεγαλύτερη από την Κυπριακή Δημοκρατία, με συνέπεια όλες οι μεγάλες εμπορικές φίρμες να μεταφέρουν εκεί τα κεντρικά γραφεία των αντιπροσωπειών τους.
Θα πρέπει όσοι μέχρι πρότινος στηρίζονταν στην οικονομική μας υπεροχή, είτε προστατεύοντας τα επιχειρηματικά τους συμφέροντα είτε όχι, να καταλάβουν ότι τα πάντα θα αλλάξουν με το απευθείας εμπόριο. Πόλεις οι οποίες στηρίζονται κυρίως στον τουρισμό, όπως η Λεμεσός, η Λάρνακα και η Πάφος, θα πρέπει να μετρήσουν τις δυνάμεις τους, κατά πόσο θα αντέξουν τον ανταγωνισμό της Κερύνειας, της Μόρφου, της Αμμοχώστου και άλλων περιοχών που ενδεχομένως θα αναπτυχθούν, καθώς το ψευδοκράτος καταπατεί την ίδια έκταση ακτογραμμής με αυτή που ελέγχει η Κυπριακή Δημοκρατία.
Οι προειδοποιήσεις (απειλές) των ξένων, δεν έρχονται τυχαία αυτό τον καιρό. Είναι προφανές ότι θεωρούν την πλευρά μας αν όχι υπεύθυνη για το αδιέξοδο, τουλάχιστον συνυπεύθυνη. Σε ένα κομβικό χρονικό σημείο, κατά το οποίο οι ισχυροί της γης είναι αποφασισμένοι να δοθεί μια λύση επιτέλους στο Κυπριακό Ζήτημα, για να επιλυθεί το φλέγον θέμα των υδρογονανθράκων, στο πλαίσιο της ευρύτερης πολιτικής τους για διευθέτηση των περιφερειακών διενέξεων.
Δεν τους ενδιαφέρει πια αν η λύση θα είναι η επανένωση της Κύπρου σε μία χώρα, με ομοσπονδιακή δομή και με κεντρικό έλεγχο της οικονομίας ή αν θα είναι η διχοτόμηση του νησιού σε δύο χώρες με την καθεμιά να τραβάει το δικό της δρόμο. Αυτό θα έπρεπε πρωτίστως να ενδιαφέρει εμάς, τους Έλληνες. Διότι αν συμβεί η διχοτόμηση, οι χαμένοι θα είμαστε εμείς, που θα ψάχνουμε τρόπο να γυρίσουμε το χρόνο πίσω και φυσικά τρόπος δεν θα υπάρχει.
Εδώ και 2 χρόνια γράφω ότι δεν πρέπει να βρεθούμε απροετοίμαστοι μπροστά στις εξελίξεις που έρχονται. Πρέπει να ξέρουμε τι θέλουμε και να είμαστε αποφασισμένοι να το διεκδικήσουμε αποτελεσματικά, ώστε να επιτύχουμε ένα καλύτερο μέλλον για εμάς και τα παιδιά μας σε τούτο τον τόπο. Δυστυχώς φτάσαμε στο κρίσιμο σημείο και η πολιτική μας ηγεσία συνεχίζει να συμπεριφέρεται κατά τρόπο ανεύθυνο κι ανερμάτιστο. Μόνο αν αφυπνισθούν έστω κι αυτή την τελευταία στιγμή οι δυνάμεις που θέλουν τη λύση, θα έχουμε ελπίδα να δούμε μια καλύτερη Κύπρο από αυτήν στην οποία ζούμε σήμερα.