Παρά τα ωμά, απερίφραστα και σκληρά λόγια που είπε πρόσφατα ο Πούτιν για να μας προσγειώσει (ορθά κατά τη γνώμη μου) στη ρεαλιστική πραγματικότητα, άκουσα πάλι χτες βράδυ τον κ. Λιλλήκα να λέει ότι θα βρούμε στήριγμα στη Ρωσία αν της δώσουμε περίπου λίγη …σημασία. Αρχίζοντας άμεσα με στρατιωτικές διευκολύνσεις.
Το να επενδύουμε στις αυταπάτες πάνω στην πιο κρίσιμη φάση του Κυπριακού είναι σαν να πηδάμε από το αεροπλάνο βέβαιοι ότι θα πιάσουμε από τα σύννεφα, θα ήθελα λοιπόν κάποιος σοβαρός αναλυτής να με πείσει: Αν η Ρωσία πρέπει να επιλέξει ανάμεσα στην Κύπρο και στη Τουρκία, ποιαν από τις δύο θα επιλέξει και γιατί;
Δεν ξέρω αν έχει σημασία, αλλά ο Πούτιν είπε ότι η Ρωσία είναι φίλη τόσο με την Ελλάδα όσο και με την Τουρκία. Ότι υπάρχει βόρεια Κύπρος που πρέπει να βγει από την απομόνωση (ναι το είπε πριν από τον Μπαν Κι-μουν) και ότι πρέπει να συμφωνηθεί σύντομα η λύση του Κυπριακού διότι κανένα πρόβλημα στην περιοχή (εννοούσε και τους υδρογονάνθρακες) δεν μπορεί να λυθεί χωρίς και τη συμμετοχή της Τουρκίας.
ΤΟΝΙΖΩ ότι τις πιο πάνω θέσεις ο κ. Πούτιν τις διατύπωσε ξανά όταν ήταν πρόεδρος της Κύπρου ο φιλορώσος κ. Χριστόφιας. Αυτό ας μην το κάνουν γαργάρα όσοι ισχυρίζονται πως φταίει η φιλοδυτική πολιτική Ανατασιαδη.
Θέλω λοιπόν κάποιος να μου αναλύσει γιατί ο Πούτιν θα αλλάξει τις πιο πάνω θέσεις του όταν του επιτρέψουμε να προσγειώνει τα πολεμικά του αεροπλάνα στην Πάφο…
Σημειώσετε ότι εγώ δεν διαφωνώ στο να κρατάμε από κοντά τη Μόσχα αλλά δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει την πολιτική της αν πέσουμε στα πόδια της και δηλώσουμε αιώνια αγάπη και αφοσίωση.