Το κυπριακό πρόβλημα θα λυθεί στους επόμενους λίγους μήνες είτε με μια δίκαιη λύση που θα επιτύχουμε με μυαλό και σύνεση είτε με μια κακή λύση ή διχοτόμηση, που θα έρθει ως αποτέλεσμα τυχόν δικής μας αποτυχίας να εκμεταλλευτούμε την ευνοϊκότατη για εμάς γεωστρατηγική συγκυρία. Συνεπώς, ο πρόεδρος και η πολιτική ηγεσία έχουν χρέος αυτή τη στιγμή να δώσουν όλες τους τις δυνάμεις στην ουσία για μια δίκαιη λύση και όχι στο λαϊκισμό και την εσωτερική κατανάλωση, διότι στο τέλος θα τα χάσουμε όλα, όσα μας απέμειναν μετά την ήττα του 1974 και την οικονομική κρίση που διέλυσε τον τόπο. 

Όταν ο Αλεξάντερ Ντάουνερ αναχωρούσε χθες εσπευσμένα για τη Νέα Υόρκη, για να ενημερώσει τάχα τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ για την καθυστέρηση που παρατηρείται στην έναρξη των συνομιλιών, ήταν βέβαιο ότι θα ακολουθούσε μια πολύ σημαντική εξέλιξη. Διότι φυσικά ο Μπαν Κι-μουν δεν χρειαζόταν να συναντηθεί πρόσωπο με πρόσωπο με τον ειδικό σύμβουλό του, όταν υπάρχουν πλέον σήμερα τότες δυνατότητες επικοινωνίας.  Η κίνηση είχε το νόημά της και η ανακοίνωση του Γενικού Γραμματέα δίνει το στίγμα του τι θα ακολουθήσει.

Πριν από μερικούς μήνες έγραφα ότι οι ισχυροί της Γης θα επιδιώξουν πάση θυσία λύση του κυπριακού, στο πλαίσιο μιας συνολικής διευθέτησης των προβλημάτων της περιοχής. Ότι στο Συριακό πρόβλημα θα γίνει το θέλημα της Ρωσίας, ώστε η Μόσχα, μαζί με κάποια άλλα ανταλλάγματα που θα πάρει, να συναινέσει σε μια κοινή γραμμή των μεγάλων δυνάμεων στην επίλυση του παλαιστινιακού και του κυπριακού προβλήματος. Οι τελευταίες αμερικανικές κινήσεις δείχνουν καθαρά ότι οι ΗΠΑ βγαίνουν από το παιγνίδι της διεκδίκησης ρόλου στη συριακή κρίση.

Σημείωσα την ανάγκη η πολιτική μας ηγεσία συλλογικά και υπεύθυνα να προετοιμαστεί για τελική διαπραγμάτευση, διότι δεν πρόκειται να δοθεί άλλη αναβολή. Το κυπριακό θα λυθεί είτε με δίκαιο για μας τρόπο είτε με άδικο. Μέχρι αυτή τη στιγμή κι ενώ οι εξελίξεις θα είναι πλέον ραγδαίες τις επόμενες ημέρες και εβδομάδες, καμία ένδειξη δεν έχω ότι οι ηγέτες μας έχουν αντιληφθεί τη σοβαρότητα της κατάστασης και πολύ περισσότερο δεν έχω ένδειξη κατά πόσο θα τα καταφέρουμε να αξιοποιήσουμε τα πολύ θετικά για μας δεδομένα:

• Τους σχεδιασμούς και τη συμμαχία μας με τον Ισραήλ σε ότι αφορά την εξόρυξη των υδρογονανθράκων,

• Τις αμφιβολίες των ΗΠΑ και γενικά της Δύσης σε σχέση με την αξιοπιστία της Τουρκίας και της βούλησής τους να περιορίσουν το ρόλο και τις φιλοδοξίες της.

Οι δηλώσεις των πολιτικών αρχηγών μετά από κάθε σύσκεψή τους με τον πρόεδρο δεν εκφράζουν ετοιμότητα κι αποφασιστικότητα για λύση του κυπριακού αλλά μάλλον, πίσω από τις λέξεις, επαναλαμβάνεται η ίδια – εδώ και 40 χρόνια- τάση μας για αναβολή των όποιων πρωτοβουλιών, λες και δεν μας απασχολεί καθόλου η σχεδόν πλήρης τουρκοποίηση της κατεχόμενης μας πατρίδας.

Ιδιαίτερα οι δηλώσεις Ομήρου και άλλων περί αλλαγής στρατηγικής δείχνουν ότι η συγκεκριμένη μερίδα της πολιτικής μας ηγεσίας βρίσκεται μονίμως σε άλλη σφαίρα αντίληψης από αυτή των πραγματικοτήτων που επιβάλλει η διεθνής ρεαλπολιτίκ. Να αλλάξουμε στρατηγική και να επανατοποθετήσουμε το κυπριακό… σε ποιους; Στους Αρειανούς; Αφού στο πλανήτη Γη, έχουμε καταγγείλει αμέτρητες φορές την Τουρκία για την εισβολή και κατοχή της Κύπρου κι ας μην ισχυριστεί κανείς ότι πρόεδροι της «σκληρής γραμμής» όπως ο Μακάριος, ο Κυπριανού και ο Τάσσος Παπαδόπουλος δεν κατάγγειλαν όσο έπρεπε την Άγκυρα ή δεν προσπάθησαν να «επανατοποθετήσουν το Κυπριακό στις σωστές του βάσεις»… Η απάντηση της διεθνούς κοινότητας ήταν πάντα η ίδια: συνομιλίες για λύση!

Αυτή τη φορά είναι ολοφάνερο πια ότι όχι μόνο τα Ηνωμένα Έθνη αλλά και όλοι ισχυροί που διαδραματίζουν ρόλο στην περιοχή, έχουν αποφασίσει ότι το Κυπριακό πρέπει να λυθεί εδώ και τώρα!  Συνεπώς αναρωτιέμαι ποιος θα λάβει υπόψη τον κ. Ομήρου, ή τον κ. Λιλλήκα ή ακόμα και τον πρόεδρο Αναστασιάδη, αν αρχίσει να λ το συναξάρι των δικών μας θέσεων, χωρίς να δείχνει στην πράξη την αποφασιστικότητά μας για λύση. Βεβαίως ασυζητητί πρέπει να διακηρύττουμε και να επιμένουμε στο δίκιο των θέσεών μας, αλλά την ίδια στιγμή ας μην ψάχνουμε τρόπους να ξεγλιστρήσουμε, διότι αυτή τη φορά δεν θα τα καταφέρουμε. Απλά η λύση θα είναι στο τέλος η διχοτόμηση.

Επίσης κάνω έκκληση στον πρόεδρο Αναστασιάδη να μην απευθύνει επίσημα προς τα Ηνωμένα Έθνη την βλακώδη αξίωση «όχι σε ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα» διότι επιτέλους πρέπει να δείξουμε τη σοβαρότητά μας και όχι πόσο καλοί είμαστε στο stand up comedy! Είναι ανόητο και μαρτυρεί απροθυμία για λύση το σλόγκαν «ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα» 10 ολόκληρα χρόνια μετά την προηγούμενη πρωτοβουλία του ΟΗΕ, 37 χρόνια από τότε που αρχίσαμε να συνομιλούμε για τη λύση, 40 χρόνια από την εισβολή και 50 χρόνια από την αποχώρηση των Τουρκοκυπρίων από την Κυπριακή Δημοκρατία. Όταν επιχειρηματολογούμε στους ξένους μιλώντας για «ασφυκτικά χρονοδιαγράμματα» οπωσδήποτε πρέπει να σκέφτονται ότι ένα από τα δύο συμβαίνει: είτε ότι τους θεωρούμε βλάκες είτε ότι ως εκεί φτάνει ο δικός μας νους.

Σαν πολίτης αυτού του τόπου, που θέλει τα παιδιά του να ζήσουν σε μια καλύτερη πατρίδα, κάνω έκκληση προς τον πρόεδρο Αναστασιάδη και προς ολόκληρη την πολιτική ηγεσία που πρέπει να τον πλαισιώσει και να τον στηρίξει: δώστε όλες σας τις δυνάμεις – με τη συνδομή και ξένων εμπειρογνωμώνων – στις διπλωματικές μάχες που πρέπει να δοθούν διεθνώς και στην περιοχή μας και φυσικά στις συνομιλίες με την άλλη πλευρά, ώστε να αποφύγουμε άλλη μια μόνιμη και οριστική ήττα. Να αποφύγουμε κακή λύση του Κυπριακού ή τη διχοτόμηση, που θα αποτελέσει την απαρχή της πλήρους τουρκοποίησης του νησιού.

Αυτή τη φορά βαδίζουμε σε ένα μονόδρομο που, χωρίς καμία άλλη δίοδο διαφυγής, θα οδηγήσει στη λύση. Να το πάρουμε όλοι απόφαση και να προσπαθήσουμε με όλες μας τις δυνάμεις να επιτύχουμε την καλύτερη, την δικαιότερη και οπωσδήποτε λειτουργική και διαρκή λύση του Κυπριακού που θα διασφαλίσει όχι μόνο μια βραχυπρόθεσμη έξοδο από την οικονομική κρίση, αλλά γενικότερα θα μετατρέψει την Κύπρο σε ένα νησί ειρήνης, ευημερίας και συνεργασίας, για το καλό των παιδιών μας και όλων των μελλοντικών γενιών.