1. Η Κύπρος εισήλθε την 1η Μαΐου 2004 δια όλων των εδαφών της στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό είναι αλήθεια αλλά όχι η πλήρης αλήθεια. Η Κύπρος εισήλθε στην ΕΕ και με το σύνταγμα της, το οποίο παραμένει κολοβό. Οι εταίροι μας στην ΕΕ και τον κόσμο αναμένουν να επιλύσουμε και το ένα ζήτημα και το άλλο.
2. Δεν θέλουμε εγγυήσεις. Προφανώς. Αλλά τις έχουμε ήδη. Και η προσπάθεια είναι να τις αποσείσουμε, να τις αντικαταστήσουμε με κάτικαλύτερο με τρόπο που να νοιώθουμε και εμείς, και οι άλλοι ασφάλεια.
3. Η οικονομία δεν αντέχει μια «ακριβή» λύση. Μια «ακριβή» λύση έχει σαφώς κόστος, αλλά επίσης έχει κόστος και το καθεστώς της μη – λύσης. Αντίθετα, στη μετά τη λύση Κύπρο θα έχουμε από τη μια πολλές εξοικονομήσεις, από την άλλη θα προκύψουν εισοδήματα από την αναμενόμενη ανάπτυξη. Και ενώ τα έξοδα που γίνονται τώρα από όλους είναι απλώς έξοδα, τα έξοδα που θα γίνουν μετά θα είναι επένδυση και για μας, και για τα παιδιά μας.
4. Η λύση είναι αδυνατό να χρηματοδοτηθεί κάτω από τις παρούσες δύσκολες συνθήκες. Να μην περιμένουμε δώρα. Λίγοι θα μας κάνουν χάρη. Η δουλειά είναι όπως πάντα, στο χέρι μας.
5. Τέλος: η μη λύση δεν είναι βιώσιμη. Δεν μπορείς να προγραμματίσεις , να σχεδιάσεις να αναπτύξεις πόρους και γεωστρατηγικές συμμαχίες σε μισή χώρα.