Σήμερα θέλω, έστω και με καθυστέρηση, να αποδώσω τα εύσημα στον Νικόλα Παπαδόπουλο, διότι με πολιτικό και προσωπικό θάρρος και παρρησία βγήκε μπροστά πρώτος και τοποθετήθηκε απερίφραστα υπέρ του “Συμφώνου Συμβίωσης”. Δεν κρύφτηκε πίσω από τα ταμπού της κυπριακής κοινωνίας, όπως κάνουν (μέχρι στιγμής) οι βουλευτές Χατζηγιάννης, Θεμιστοκλέους και Μισός του ΔΗΣΥ και Σταυρινός του ΑΚΕΛ.  Δεν ζήτησε μελέτη για το πόσο θα κοστίσει η εφαρμογή του Συμφώνου, όπως γελοιοδέστατα έπραξε ο βουλευτής Χατζηγιάννης. Δεν αποφασίζουμε αν θα εφαρμόσουμε ή όχι τα ανθρώπινα δικαιώματα ανάλογα με το κόστος τους. Ίσως μόνο στην Βόρεια Κορέα θα μπορούσε κανείς να διατυπώσει μια τέτοια απαίτηση.

Σε αντίθεση λοιπόν με τους πιο πάνω συναδέλφους του, ο βουλευτής και πρόεδρος του ΔΗΚΟ, ήδη από τις 5 Ιουνίου προέβη σε δήλωση λέγοντας τα πιο κάτω αυτονόητα, για μια δημοκρατική και προοδευτική κοινωνία:

«Η πολιτική μας δράση και οι πολιτικές μας αποφάσεις πρέπει να διέπονται από δύο βασικές αρχές:

• Την κατοχύρωση από το κράτος των ίσων δικαιωμάτων όλων ανεξαιρέτως των πολιτών.
• Στα θέματα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων δεν μπορούν να γίνονται εκπτώσεις ή εξαιρέσεις.

Γι’ αυτό υποστηρίζω το Σύμφωνο Συμβίωσης. Είναι ευθύνη μας ως Βουλή και ως πολιτεία να εφαρμόζουμε τις δύο αυτές αρχές και να στέλλουμε το μήνυμα στην κοινωνία ότι όλοι μας από αυτές τις αρχές καθοδηγούμαστε».