ΟΤΑΝ Ο ΖΑΚ ΠΗΡΕ ΤΟΝ ΤΑΣΣΟ ΑΠΟ ΤΟ ΧΕΡΙ Ή ΑΛΛΙΩΣ “ΝΕΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ”

11:32 AM | |

Να σταματήσει επιτέλους ο κατήφορος στο Κυπριακό, διακήρυξε χτες ο  Νικόλας Παπαδόπουλος, σε μια προεκλογική ομιλία ενόψει των προεδρικών εκλογών του 2018, στο πλαίσιο της προεκλογικής εκστρατείας που ξεκίνησε εδώ και 4 χρόνια περίπου και τώρα μπαίνει στην τελική ευθεία. Το Κυπριακό λοιπόν βρίσκεται σε κατήφορο, διότι γίνονται συνομιλίες. Αν δεν γινόταν τίποτα δεν θα υπήρχε κατήφορος. Θα βαδίζαμε σε “ισιοτόπιν”… 

Αλλά το πιο σημαντικό είναι ότι ο πρόεδρος του ΔΗΚΟ έκανε αναφορά και στην περιβόητη “νέα στρατηγική” του ενδιάμεσου χώρου. Διαβάζοντας κανείς αυτή τη στρατηγική, σίγουρα θα την βρει απλή κι εύκολη στην αποστήθιση, ειδικά για όσους δεν ασχολούνται και πολύ με το Κυπριακό, αλλά πρέπει να έχουν να λένε κάτι γι’ αυτό, εφόσον επέλεξαν για χόμπι τους την πολιτική και στο πλαίσιο αυτού του χόμπι θέλουν να μας κυβερνήσουν κιόλας. 

Ορίστε λοιπόν ποια είναι η νέα στρατηγική: «Θα πρέπει να αξιοποιήσουμε την ιδιότητα της Κυπριακής Δημοκρατίας ως μέλος της ΕΕ και της Ευρωζώνης και να προκαλέσουμε στην Τουρκία το πολιτικό και οικονομικό κόστος που θα την κάνει να αλλάξει στάση». 

Να το αναλύσω λίγο εκτενέστερα αυτό, για να καταλαβαίνουν και οι χομπίστες της πολιτικής. Επιτρέψτε μου όμως να μην ξεκινήσω με την Ε.Ε., διότι αυτή την έχουμε έτσι κι αλλιώς “του χεριού μας”. Θα ξεκινήσω με την πατρίδα του Ξανθού Γένους, τη μεγάλη μας φίλη Ρωσία. Με ένα τηλεφώνημα του ο Αναστασιάδης μπορεί να κάνει τον Πούτιν μπαρούτι με την Τουρκία. Να του εξηγήσει ότι στην Κύπρο πριν από 43 χρόνια, το 1974, έγινε τουρκική εισβολή κι ότι η Τουρκία κρατά ακόμη το 40% του εδάφους του νησιού. Μόλις το μάθει αυτό ο Βλαδίμηρος θα νευριάσει τόσο πολύ,  που θα “σύρει ίσια πάνω”  όλες τις συμφωνίες και οικονομικές συναλλαγές δισεκατομμυρίων ευρώ Ρωσίας – Τουρκίας. Διότι εννοείται ότι το χρήμα και τα συμφέροντα δεν έχουν καμία αξία για τον Ρώσο πρόεδρο. Η Κύπρος είναι πολύ πιο πολύτιμη για την Ορθόδοξη Ρωσία από ότι οι μωαμεθανοί Τούρτζοι. Άρα ένα το κρατούμενο: Έχουμε μαζί μας τη Ρωσία. 

Πάμε τώρα στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Η Κύπρος εκτός από χώρα μέλος της Ε.Ε. είναι και η υπερδύναμη της περιοχής μας, σωστά; Ως υπερδύναμη λοιπόν και ιδιαίτερα εφόσον είναι και η ισχυρότερη χώρα μέλος της Ε.Ε. (πάνω κι από τη Γερμανία εννοείται) έχει τη δύναμη και τα κότσια να προκαλέσει πολιτικό και οικονομικό κόστος στην Τουρκία. Έχει τη δύναμη να εξαναγκάσει την Ευρωπαϊκή Ένωση να επιβάλει οικονομικό εμπάργκο στην Τουρκία και να απαγορεύσει εντελώς στους Τούρκους πολίτες να εισέρχονται στην Ευρωπαϊκη Ένωση. Τα οικονομικά συμφέροντα δισεκατομμυρίων που παίζονται ανάμεσα στην Ε.Ε. και την Τουρκία είναι μηδέν μπροστά στα συμφέροντα της Ε.Ε. με την Κύπρο. Η Ε.Ε. θα αναγκαστεί να κάνει αυτό που θέλουμε εμείς, αφού μάλιστα διαθέτουμε και βέτο. 

Μάλιστα, αφού μιλάμε για βέτο, θα ήθελα να σας θυμίσω την προηγούμενη φορά που η Κύπρος “προκάλεσε κόστος” στην  Τουρκία, με την απειλή του βέτο.  Ο Νικόλας Παπαδόπουλος γνωρίζει πάρα πολύ καλά αυτό το παράδειγμα, διότι πρόεδρος τότε ήταν ο πατέρας του, ο αείμνηστος Τάσσος Παπαδόπουλος:

Τον Δεκέμβριο του 2006 ο Τάσσος πήγε στην σύνοδο του Συμβουλίου της ΕΕ στις Βρυξέλες αποφασισμένος να θέσει βέτο στην έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας, εκτός αν η Άγκυρα συμφωνούσε να υπογράψει πρωτόκολλο με το οποίο θα άνοιγε τα τουρκικά λιμάνια στα κυπριακά πλοία. Μάλιστα επέμενε πεισματικά ότι δεν επρόκειτο να δεχτεί τίποτα λιγότερο από αυτό κι ότι αν δεν το έπαιρνε, θα έθετε βέτο. Τι έγινε τελικά; Ο Τάσσος μπήκε στη σύνοδο και δέχτηκε να ξεκινήσουν οι ενταξιακές της Τουρκίας, χωρίς κανένα ουσιαστικό αντάλλαγμα, πέρα από μια αόριστη δήλωση της Τουρκίας ότι το θέμα του ανοίγματος των τουρκικών λιμανιών στα κυπριακά πλοία θα εξεταζόνταν αργότερα.

Αλλά έχει ενδιαφέρον να δούμε και πώς έγινε η όλη φάση: Λίγο πριν αρχίσει η σύνοδος κορυφής,  ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας Ζακ Σιράκ, ο πρωθυπουργός της Βρετανίας Τόνυ Μπλερ κι ο καγκελάριος της Γερμανίας Γκέρχαρντ Σρέντερ συναντήθηκαν με τον Τάσσο Παπαδόπουλο. Σύμφωνα με τη γλαφυρή μαρτυρία του Ολλανδού διπλωμάτη Pieter de Goijer, που αποκάλυψαν τα Wikileaks, έγινε το εξής περιστατικό:

«…O πρόεδρος Σιράκ είπε: “Τάσσο, κοίτα… Ο Τόνυ, ο Γκέρχαρντ  κι εγώ πιστεύουμε ότι (η δήλωση της Τουρκίας) είναι μια πολύ καλή ιδέα. Δεν έχουμε χρόνο. Ξέρω ότι θα συμφωνήσεις”. Έπειτα ο Σιράκ σηκώθηκε, πλησίασε τον Παπαδόπουλο και του είπε: “Τώρα ας πάμε μέσα στη συνάντηση”.

Έπειτα από αυτό ο Σιράκ οδήγησε τον ελαφρώς σαστισμένο Παπαδόπουλο στη σύνοδο του Συμβουλίου. Έτσι λειτουργεί εν τέλει η Ευρώπη: οι μεγάλες χώρες συνασπίζονται όταν πρέπει να “καθαρίσουν” με ενοχλητικά ζητήματα που θέτουν οι μικροί…»

Η φοβερή εκείνη επιτυχία του Τάσσου Παπαδόπουλου, που ήταν όπως περίπου κατέληξε η μάχη του Δον Κιχώτη με τους ανεμόμυλους, δεν έπαψε ποτέ να αποτελεί τον φωτεινό φάρο που σηματοδοτεί την περίφημη “νέα στρατηγική” του ενδιάμεσου χώρου. Ακριβώς με την ίδια αποφασιστικότητα κι ανυποχώρητη στάση, όπως εκείνη του Τάσσου Παπαδόπουλου τότε και του Δον Κιχώτη παλαιότερα,  να συνεχίσουμε να κάνουμε τρύπες στο νερό, με την τουρκική κατοχή να συνεχίζεται ομαλά στους αιώνες των αιώνων, χωρίς τον κίνδυνο να πάρει το Κυπριακό τον κατήφορο και να λυθεί. Διότι με τη λύση είναι πολλά τα συμφέροντα που θα κινδυνέψουν και πολλές πολιτικές καριέρες θα φαλιρίσουν. 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *