Παρά τις αντιδράσεις της Δύσης, ο λαός της Κριμαίας πραγματοποιεί δημοψήφισμα για να πει ΝΑΙ στην ένωση της Κριμαίας με την Ρωσική Ομοσπονδία. Τα γεγονότα παίρνουν το δρόμο τους. Η Κριμαία, μια ημιαυτόνομη περιοχή  με πλειοψηφία Ρώσων κατοίκων, βάση του ρωσικού ναυτικού, δεν θα μπορούσε να παραμείνει κάτω από τον έλεγχο μιας Ουκρανίας που πήρε κι αυτή το δρόμο της Δύσης.

Η παράσταση που παρακολουθούμε στο θέατρο της πολιτικής, μπορεί να φαίνεται αρκούντως πειστική, ωστόσο τα πάντα είναι προσυμφωνημένα μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων, στο πλαίσιο της αναδιανομής των ζωνών επιρροής. Η ένταση έπρεπε να προηγηθεί, ώστε η Κριμαία να αποκοπεί από την Ουκρανία ως λύση οδυνηρού συμβιβασμού, που θα προκύψει μετά από διαπραγματεύσεις.

Η αντίδραση της Δύσης επιτρέπει στους πολιτικούς αναλυτές την εκτίμηση ότι η Κριμαία δεν θα προσαρτηθεί άμεσα από τη Ρωσία και ότι το πιο πιθανό σενάριο είναι η ανεξαρτητοποίησή της. Επίσης ότι η Ρωσία δεν θα παρέμβει σε άλλες περιοχές της Ανατολικής Ουκρανίας, όπου επίσης υπάρχει μεγάλος αριθμός ρωσόφωνων. Τουλάχιστον όχι τώρα.

Δεν ξέρω μέχρι που μπορεί να φτάσουν οι κυρώσεις – αν τελικά επιβληθούν- εναντίον της Ρωσίας. Το βέβαιο είναι ότι τέτοιες κυρώσεις θα πλήξουν, όχι μόνο την Ρωσική οικονομία αλλά και τις οικονομές δυτικών χωρών, ανάμεσα στις οποίες και η Κύπρος, που επενδύει στο τουριστικό ρεύμα από τη Ρωσία, στους επόμενους κρίσιμους μήνες.

Ας ελπίσουμε ότι η λογική θα πρυτανεύσει και ότι δεν θα χρειαστεί να πάθουμε όλοι ζημιές για να εφαρμοστεί τελικά στην ουκρανική κρίση η λύση που είναι προφανής από την αρχή. Αλλά εν πάση περιπτώσει η κυπριακή κυβέρνηση οφείλει να προβεί σε εντονότατες παραστάσεις προς την ΕΕ, υπογραμμίζοντας με έμφαση ότι η κυπριακή οικονομία δεν έχει ούτε την πολυτέλεια αλλά ούτε και τη στοιχειώδη αντοχή για να πληρώσει ξανά το μάρμαρο των συλλογικών αποφάσεων της Ένωσης.