Ο πρόεδρος Αναστασιάδης, παρότι είχε δεσμευθεί για το αντίθετο προεκλογικά, δείχνει μέχρι στιγμής να υποτιμά την ανάγκη να εξυγιάνει διά πυρός και σιδήρου την μολυσμένη, από τη διαπλοκή και διαφθορά, τριτοκοσμική πολιτικοοικονομική «κουλτούρα» αυτού του τόπου.
Αντίθετα, όλες οι επίσημες πράξεις του μέχρι σήμερα υπήρξαν εναρμονισμένες με τα όσα απελπισμένοι κι αγανακτισμένοι αναγκαστήκαμε να ανεχθούμε για πολλές δεκαετίες πριν, από το κομματικό και οικονομικό κατεστημένο του τόπου. Από το πρώτο υπουργικό συμβούλιο που διόρισε ο κ. Αναστασιάδης μέχρι τους διορισμούς στα συμβούλια των ημικρατικών οργανισμών, που έγιναν και πάλι με κομματικές λίστες, είδαμε μία από τα ίδια.
Στο ενδιάμεσο διάστημα είδαμε το ρουσφέτι να αποτελεί το βασικό κριτήριο για την επιλογή συνεργατών των υπουργών καθώς και για τις αποσπάσεις δημοσίων λειτουργών σε διάφορες υπηρεσίες, σε αντικατάσταση εκείνων που είχε αποσπάσει στις αντίστοιχες θέσεις η προηγούμενη διακυβέρνηση.
Είδαμε επίσης το κατεστημένο να παραμένει ανενόχλητο στις οφειλές του έναντι των τραπεζών και του κράτους. Ο κίνδυνος στο τέλος να πληρώσουμε εμείς οι φορολογούμενοι (και πάλι) τα τα σπασμένα τους, εξακολουθεί να αιωρείται σαν δαμόκλειος σπάθη πάνω από τα κεφάλια μας.
Πρόσφατα υπήρξαν ζητήματα που έπληξαν την εικόνα του προέδρου: τα παρεπόμενα της παραίτησης του Διοικητή της ΚΤ και του ανασχηματισμού του υπουργικού συμβουλίου. Έπειτα είδαμε την παταγώδη αποτυχία του κράτους να αναχαιτίσει έγκαιρα τους νεοναζί που επιχείρησαν να δολοφονήσουν τη δημοκρατία έξω από την αίθουσα που μιλούσε ο Ταλάτ και φυσικά τα όσα ακολούθησαν την επόμενη μέρα, με το «ξεκατίνιασμα» μεταξύ του υπουργού δικαιοσύνης και του αρχηγού αστυνομίας.
Αυτά είναι “σημάδια” που προειδοποιούν τον πρόεδρο Αναστασιάδη ότι κάπου κάνει λάθος και πρέπει να αναθεωρήσει τον τρόπο διακυβέρνησής του.
Πρέπει να ξεχάσει ό,τι έκαναν τόσα χρόνια οι προκάτοχοί του και να εφαρμόσει αυστηρά την αξιοκρατία και τη χρηστή διοίκηση σε τούτο το κράτος. Να στηριχθεί πάνω σε αρχές και αξίες, να διαγράψει την κουτοπόνηρη και τριτοκοσμική νοοτροπία του συστήματος και να συντρίψει το τέρας της κομματοκρατίας. Να σύρει στη δικαιοσύνη τους ενόχους της οικονομικής καταστροφής και να διαφυλάξει το κύρος των θεσμών.
Αν δεν το πράξει, πολύ σύντομα θα βρεθεί κι ο ίδιος στο μάτι του κυκλώνα κι η δημοτικότητα που μέχρι στιγμής απολαμβάνει, θα εξανεμιστεί σαν καπνός. Διότι ο κόσμος είναι αγανακτισμένος κι αρκετά υποψιασμένος και δύσκολα ξεγελιέται από τις κουτοπόνηρες αιτιάσεις, πίσω από τις οποίες συνήθως κρύβει η κάθε εξουσία τα λερωμένα της.
Ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει μπροστά του δύο κορυφαίες εθνικές αποστολές: να εξυγιάνει τη χώρα από ό,τι τη μόλυνε τόσα χρόνια και να οδηγήσει το Κυπριακό Ζήτημα σε μια έντιμη λύση, που θα δώσει νέο όραμα και νέες ελπίδες σε τούτο τον τόπο. Δεν έχει το δικαίωμα αποτυχίας.
Αν αποτύχει, δεν θα περάσει σαν αδιάφορος στην ιστορία, αλλά σαν οικτρά αποτυχημένος. Για το καλό του ιδίου και της Κύπρου, του εύχομαι να επιτύχει. Αλλά για να επιτύχει πρέπει ΑΜΕΣΑ ΝΑ ΑΝΑΘΕΩΡΗΣΕΙ τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τις ευθύνες του ως πρόεδρος και πολύ περισσότερο τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τη θεραπεία των κακώς εχόντων.