Εκφράζοντας την απαξίωσή του για την ομοφυλοφιλία, ο αρχιεπίσκοπος είπε ότι ο άνθρωπος πρέπει να είναι αγωνιστής και να προσπαθεί διαρκώς να ανεβαίνει, δηλαδή να διώχνει από πάνω του τα πάθη και τις κακίες, να γίνεται καλύτερος ως χαρακτήρας αλλά και πιο ωφέλιμος στην κοινωνία. Συμφωνώ απόλυτα μ’ αυτή την αλήθεια, διαφωνώ ωστόσο και πάλι απόλυτα πως, για να γίνει κανείς καλύτερος άνθρωπος, πρέπει απαραίτητα να είναι στρέιτ.
Ξέρουμε αμέτρητες περιπτώσεις ετεροφυλόφιλων ατόμων, που σκότωσαν, βίασαν, έκλεψαν, κακολόγησαν, αδίκησαν, πλήγωσαν άλλους ανθρώπους και διέλυσαν τις ζωές τους. Ξέρουμε από την άλλη κι αμέτρητες περιπτώσεις ομοφυλόφιλων ατόμων που πρόσφεραν τα μέγιστα στην κοινωνία και στον συνάνθρωπό τους, στις τέχνες και στον πολιτισμό, στην επιστήμη και την τεχνολογία, στον αλτρουϊσμό και τη φιλανθρωπία. Συνεπώς δυσκολεύομαι να κατανοήσω γιατί ο αρχιεπίσκοπος Κύπρου θεωρεί ότι για να γίνει κανείς καλύτερος άνθρωπος και πιο ωφέλιμος στην κοινωνία, θα πρέπει πρώτα να «θεραπεύσει» την ομοφυλοφιλία του.
Ο άνθρωπος για να γίνει καλύτερος πρέπει να θεραπεύσει το νου του, τον τρόπο που σκέφτεται, να πολεμήσει τις φοβίες και τα συμπλέγματά του, να αγαπήσει ταυτόχρονα τον εαυτό του κι όλους τους άλλους ανθρώπους, αντλώντας δύναμη από την ομορφιά και την ενέργεια της αληθινής αγάπης. Βάζοντας πάντα τον εαυτό του στη θέση των άλλων, να μάθει να συγχωρά και να ξεπερνά τα αυτοκαταστροφικά συναισθήματα της μνησικακίας και της εκδίκησης, της αλαζονείας και της ματαιοδοξίας, της μεμψιμοιρίας και του μηδενισμού.
Έχω δει ανθρώπους να δουλεύουν πολύ με τον εαυτό τους και να καταφέρνουν να ξεκλειδώσουν μέσα τους το θησαυροφυλάκιο της Αγάπης. Τους έχω δει να μεταμορφώνονται αληθινά, να γίνονται γλυκύτατοι κι υπέροχοι, όμορφοι κι απέξω κι από μέσα. Κι αυτό δεν είχε να κάνει με το αν ήταν ετεροφυλόφιλοι ή ομοφυλόφιλοι. Άλλοι ήταν το πρώτο κι άλλοι το δεύτερο.
Η Εκκλησία έτσι κι αλλιώς έχει ένα δογματικό ζήτημα έναντι της σεξουαλικής συμπεριφοράς των ανθρώπων. Άσχετα αν μπορεί να συναντήσεις ιερωμένους με κατανόηση, αυστηρώς ομιλούντες η Εκκλησία είναι και εναντίον των προγαμιαίων σχέσεων, εναντίον της αντισύλληψης, εναντίον του σεξ για σκοπούς ηδονής και επιτρέπει το σεξ μόνο για σκοπούς διαιώνισης του ανθρωπίνου είδους.
Είναι γεγονός ότι ο άνθρωπος οφείλει να χαλιναγωγεί τη σεξουαλική του δραστηριότητα ώστε να μην καταντά καταστροφικός ή αυτοκαταστροφικός. Αλλά αυτό απέχει πολύ από το να πρέπει – για θρησκευτικούς λόγους- να αυτοευνουχιστεί! Ναι, να χαλιναγωγεί τη σεξουαλική του συμπεριφορά ως εκεί που δεν παρενοχλεί άλλους ανθρώπους, δεν αποπειράται να αποπλανήσει με οποιοδήποτε τρόπο ανήλικα πρόσωπα, δεν παραβιάζει τα δικαιώματα και την ελευθερία κανενός άλλου.
Αν τηρεί αυτές τις αρχές, τότε δεν υπάρχει τίποτε το μεμπτό στη σεξουαλική του συμπεριφορά. Το αν είναι ετεροφυλόφιλος ή ομοφυλόφιλος ένας άνθρωπος αυτό αφορά μόνο το ίδιο και τον ερωτικό του σύντροφο. Κανέναν άλλο. Ούτε κληρικό ούτε λαϊκό!