“Σκοτώσαμε τα παιδιά για να πονέσουν οι γονείς τους όπως πονάμε εμείς”. Αυτή την αηδιαστική δήλωση έκανε σήμερα εκπρόσωπος των Ταλιμπάν, προσπαθώντας να εξηγήσει γιατί επιτέθηκαν άνανδρα και σκότωσαν πάνω από 130 αθώα πλάσματα σε δημοτικό σχολείο.

Πριν από μερικούς μήνες είδα στην τηλεόραση έναν Τζιχαντιστή να κλαίει γοερά μπροστά στην κάμερα, μετά που οι δικοί του αποκεφάλισαν όμηρους και δολοφόνησαν εκατοντάδες άμαχους. Τον είχαν πιάσει οι ευαισθησίες του και το παράπονο: “Τους σκοτώνουμε για να νιώσετε όπως νιώθουμε κι εμείς όταν σκοτώνετε τους δικούς μας! Ο Θεός σας τιμωρεί!” Αυτά κραύγαζε μοιρολογώντας.

Ας πάμε τώρα να δούμε γιατί εμείς οι … άπιστοι (Χριστιανοί, Βουδιστές, Ινδουιστές, ακόμη και μετριοπαθείς Μουσουλμάνοι) ΦΤΑΙΜΕ που σκοτώνονται αγαπημένα πρόσωπα των Ταλιμπάν και των Τζιχαντιστών. Διότι δεν γίνομαστε και εμείς ΠΙΣΤΟΙ, δεν αποφασίζουμε να προσκυνήσουμε τον δικό τους φανατικό και δολοφόνο Θεό. Αντίθετα, ενώ έπρεπε κανονικά είτε να είχαμε ασπαστεί την πίστη τους είτε να είχαμε σταθεί φρόνιμα να μας σφάξουν, αρνούμαστε και τα δύο! Κι όχι μόνο αρνούμαστε, αλλά αμυνόμαστε κι από πάνω! Δεν τους αφήνουμε να έρθουν να μας κόψουν το κεφάλι με την ησυχία τους. Αντιστεκόμαστε με αποτέλεσμα να σκοτώνονται δικοί τους αγαπημένοι μέσα στον πόλεμο.

Γιαυτό πιστεύουν ότι έχουν δίκιο να σκοτώνουν αθώα παιδιά, γυναίκες, γέρους και άμαχους γενικά. Διότι φταίμε ΕΜΕΙΣ!

Έχοντας περάσει πια στην πέμπτη δεκαετία της ζωής μου, ξεκαθαρίζει μέσα στο νου μου ότι η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα δεν είναι οι κλιματολογικές αλλαγές, ούτε οι ανίατες ασθένειες, ούτε καν οι σαρωτικές θεομηνίες. Η μεγαλύτερη απειλή για την ανθρωπότητα και τον πλανήτη γενικότερα είναι η ανθρώπινη ΒΛΑΚΕΙΑ, που δεν έχει ούτε αρχή, ούτε τέλος και σίγουρα είναι ανίκητη.