Μετά τη Χριστιάνα Ερωτοκρίτου, ένιωσε την ανάγκη απόψε να βγει κι ο Νικόλας να μιλήσει, στο δελτίο του Σίγμα για να μας εξηγήσει γιατί ξαφνικά αυτός, ο Κουλίας, ο Σιεκέρσαββας, ο Λιλλήκας, ο Σιζόπουλος και κάμποσοι άλλοι, αγάπησαν τους Τουρκοκύπριους…
Δεν τον προβλημάτισε καθόλου το απίστευτο πατατράκ του χθεσινοβραδινού φιάσκου της συγκέντρωσης, που οι παριστάμενοι παρατρίχα ξεπέρασαν τον αριθμό των κομμάτων και των οργανώσεων που την διοργάνωσαν. Δεν έκανε κλικ ο Νικόλας, ότι δεκατρία κόμματα και οργανώσεις κατάφεραν να μαζέψουν στην συγκέντρωση πάνω κάτω πενήντα άτομα.
Παρά τα χαστούκια (Ευρωεκλογές, εκλογές στο Δήμο Πάφου, χθεσινό πατατράκ) ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν θα βάζει κάτω. Κάποιοι στο περιβάλλον του φαίνεται ότι τον ενθαρρύνουν να συνεχίζει με την ίδια επιμονή τις συγκεχυμένες αναλύσεις του για το Κυπριακό και την οικονομία, που τις χαρακτηρίζουν οι γενικότητες, οι αυθαίρετες ερμηνείες, οι διαστρεβλώσεις, ο μικροπολιτικός λόγος της δεκαετίας του 80 και η πίκα. Συνεχίζει να λέει πράγματα που τ’ ακούς και δεν πιστεύεις στ’ αυτιά σου ότι ένας πολιτικός, που θέλει να παρουσιάζεται ως σοβαρός, εκφράζεται μ’ αυτό τον ακραία “απολίτικο” τρόπο, που σε κάνει να μην ξέρεις αν πρέπει να θυμώσεις, να κλάψεις ή απλά να γελάσεις.
Με ένα μεταφυσικά αλλόκοτο τρόπο, ο άνθρωπος αυτός, που είχε όλα τα φόντα κάποια στιγμή να κυβερνήσει την Κύπρο, αυτοκαταστρέφεται κι αυτοκαταργείται, σαν ιδανικός πολιτικός αυτόχειρας, από την πρώτη στιγμή που ανέβηκε στην προεδρία του ΔΗΚΟ με τη βοήθεια του τέως δημάρχου Πάφου κ. Σάββα Βέργα.
Αλλά ο σοφός λαός έχει μια παροιμία που λέει σε ποιον έδωσε φτερά ο Θεός και για ποιο λόγο…