Επιμονή και διεκδικητικότητα για μια έντιμη λύση

11:04 AM | |

Να μην εγκαταλείψουμε τις συμφωνίες που υπέγραψαν οι Μακάριος, Κυπριανού και Παπαδόπουλος.

proedroi2Απόλυτα ορθή η στάση του προέδρου Αναστασιάδη που, με το καλημέρα της πρωτοβουλίας για το Κυπριακό, έστειλε το μήνυμα ότι οι Ελληνοκύπριοι -όσο κι αν θέλουν πολύ μια λύση του Κυπριακού σύντομα – θα διεκδικήσουν με αποφασιστικότητα το δίκαιο και  δεν πρόκειται να αποδεχτούν συνομοσπονδιακές ή άλλες διχοτομικού τύπου απαιτήσεις των Τούρκων, ούτε παραβίαση των διεθνών αρχών δικαίου, ή οτιδήποτε που θα βρίσκεται έξω από το πλαίσιο ενός έντιμου  ιστορικού συμβιβασμού, στη βάση της Δικοινοτικής Ομοσπονδίας, σαν μετεξέλιξη της Κυπριακής Δημοκρατίας.

Την ίδια στιγμή θα πρέπει και κάποιοι εδώ, στη δική μας πλευρά, να καταλάβουν ότι θα ήταν καταστροφή και ουσιαστικά σιωπηρή αποδοχή της διχοτόμησης το να εγκαταλείψουμε τις συμφωνίες κάτω από τις οποίες έβαλαν τις υπογραφές τους οι πρόεδροι Μακάριος (1977), Κυπριανού (1978) και Τάσσος Παπαδόπουλος (2006), συμφωνίες που καθορίζουν ρητώς ότι η βάση της λύσης θα είναι η διζωνική δικοινοτική ομοσπονδία.

Δεν ξέρω αν αυτό αποτελεί ιστορική ειρωνεία, αλλά τις τρεις αυτές συμφωνίες υψηλού επιπέδου υπέγραψαν οι τρεις πρόεδροι της λεγόμενης σκληρής γραμμής, τις παρακαταθήκες των οποίων επικαλούνται συχνά όσοι εισηγούνται να εγκαταλείψουμε τις συμφωνίες και να αναζητήσουμε άλλες λύσεις.

Θέλω να θυμίσω επιπλέον ότι ο Τάσσος Παπαδόπουλος, ο πρόεδρος του ΟΧΙ το 2004, ουδέποτε εγκατάλειψε τη λογική του έντιμου συμβιβασμού στη δεδομένη βάση, αφού 2 χρόνια μετά το ΟΧΙ υπέγραψε τη συμφωνία της 8ης Ιουλίου, στην οποία ρητώς αναφέρεται ότι επιδιώκεται λύση Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Εξάλλου ο Τάσσος Παπαδόπουλος ήταν ο συνομιλητής της Ελληνοκυπριακής πλευράς το 1977, όταν ο Μακάριος αποφάσισε να αποδεχθεί αυτή τη βάση λύσης.

Όσοι μιλούν για σχέδια β’ και άλλες εναλλακτικές πορείες προς το άγνωστο με βάρκα την ελπίδα, δεν καθοδηγούν σοφά το λαό. Αντίθετα εισηγούνται περιπέτειες που θα μας οδηγήσουν στη διχοτόμηση. Αναρωτιέμαι σε ποια βάση θα μπορέσουμε ποτέ να συμφωνήσουμε με τους Τουρκοκύπριους, αν δεν καταφέρουμε να συμφωνήσουμε σ’ αυτήν που συζητάμε τώρα και που είναι το έσχατο σημείο στο οποίο τέμνονται οι αντίρροπες τάσεις των δύο κοινοτήτων. Αν εμείς εγκαταλείψουμε τις συμφωνίες προς ένα ενιαίο κράτος, όπως αυτό που έχουμε σήμερα (που είναι έτσι κι αλλιώς δικοινοτικό, με χωριστικές διατάξεις), η Τουρκία θα κινηθεί ελεύθερα και χωρίς καμία δέσμευση πλέον προς την αντίθετη κατεύθυνση, δηλαδή της διχοτόμησης. Θα επιτύχει έτσι τον ιστορικό της στόχο κι αυτό θα αποτελέσει την αρχή του τέλους για τους Έλληνες της Κύπρου.

Δεν κακίζω εκείνους που κατακεραυνώνουν τη στάση της τουρκικής πλευράς. Πολύ καλά κάνουν τη δεδομένη στιγμή. Όμως εύχομαι ότι στην κρίσιμη ώρα των αποφάσεων, θα τοποθετηθούν με ιστορική ευθύνη και δεν θα αφήσουν τη χώρα να συρθεί στη διχοτόμηση, είτε μέσα από μια κακή λύση είτε απορρίπτοντας ένα έντιμο συμβιβασμό (αν και εφόσον βέβαια προκύψει), σκεπτόμενοι με ουτοπικό μαξιμαλισμό και πάντως έξω από τα πλαίσια του πολιτικού ρεαλισμού. Ο Νικόλας Παπαδόπουλος μίλησε πολλές φορές για ρεαλισμό σε ότι αφορά τα της οικονομίας της Κύπρου. Εύχομαι ότι με την ίδια λογική θα προσεγγίσει και την τελική λύση του εθνικού μας ζητήματος. 

Σημειώνω με ικανοποίηση τις σημερινές διευκρινίσεις του κυβερνητικού εκπροσώπου ότι συνεχίζονται οι προσπάθειες για έκδοση κοινού ανακοινωθέντος, καθώς και του ΑΚΕΛ που συνεχίζει να τηρεί μια καθόλα υπεύθυνη στάση στο θέμα του Κυπριακού. 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *