Είδαμε χθες το Νικόλα Παπαδόπουλο στο Σίγμα να κάνει το άσπρο μαύρο, να διαστρεβλώνει ξανά τα πιο βασικά σημεία του ανακοινωθέντος και να τα παρουσιάζει ακριβώς όπως θα ήθελε να ήταν ο Έρογλου.

Με ύφος αυθεντίας στο συνταγματικό δίκαιο, ακύρωσε τους διεθνούς κύρους συνταγματολόγους που συμβουλεύουν εδώ και χρόνια την Κυπριακή Δημοκρατία. Με τουπέ πολιτικού ανδρός παγκόσμιας ακτινοβολίας, απέδωσε στις δικές του (παρ)ερμηνείες το αλάθητο του Πάπα. Με άλλα λόγια δικαιολόγησε την αποχώρησή του από την κυβέρνηση επικαλούμενος μόνο ψευδείς παραστάσεις.

Ταυτισμένος πλήρως με τις απόψεις των πιο ακραίων στην τουρκική πλευρά (με τις οποίες χρόνια τώρα ταυτίζονται και οι πιο ακραίοι στη δική μας), ο Νικόλας Παπαδόπουλος δεν θα μπορούσε να υπηρετήσει αποτελεσματικά τα συμφέροντα του κυπριακού ελληνισμού σε μια διαδικασία συνομιλιών με την οποία κάθετα διαφωνεί.

Η αρνητική του στάση θα δημιουργούσε διαρκώς επικίνδυνα ρήγματα στα δικά μας αναχώματα. Γιαυτό καλύτερα που φεύγει. Για να μπορέσει ο πρόεδρος Αναστασιάδης να δώσει απερίσπαστος την σκληρή μάχη της διπλωματίας και της διαπραγμάτευσης, για να επιτύχει την καλύτερη συμφωνία στο Κυπριακό, τη λύση που θα αποτρέψει την καταστροφική για τον ελληνισμό της Κύπρου διχοτόμηση. Με ανθρώπους κοντά του θετικούς κι οραματιστές κι όχι με εκείνους που κοιτάνε πώς θα υπερασπίσουν τα κεκτημένα τους σε ένα ξοφλημένο σύστημα, που κατέρρευσε.

Σ’ αυτή την τιτάνια προσπάθεια ο πρόεδρος Αναστασιάδης έχει δίπλα του τη μεγάλη πλειοψηφία των Κυπρίων (και των ψηφοφόρων του ΔΗΚΟ) που πιστεύουν σε μια καλύτερη Κύπρο κι όχι σε μια ακρωτηριασμένη και διχοτομημένη Κυπριακή Δημοκρατία, κατασπαραγμένη από τα λαμόγια, τους αετονύχηδες και τους βολεμένους του κατεστημένου…