Γιατί η Ουκρανία θα διχοτομηθεί και η Κύπρος θα ενωθεί…

11:04 PM | |

ΟΥΚΡΑΝΙΑ - ΚΥΠΡΟΣ - ΣΗΜΑΙΕΣΗ Ουκρανία θα διχοτομηθεί. Διότι η Κριμαία δεν υπήρξε ποτέ οργανικό τμήμα της χώρας, παρά μόνο από το 1954 μέχρι το 1991, όταν η Μόσχα παραχώρησε τη χερσόνησο στην Ουκρανία, που έτσι κι αλλιώς ήταν μια από τις “σοσιαλιστικές δημοκρατίες” της ΕΣΣΔ.  Ωστόσο η ιστορία αυτή δεν μοιάζει καθόλου με την ιστορία της Κύπρου. Διότι αυτό το νησί εδώ και πολλούς αιώνες υπήρξε ενιαία κι αδιαίρετη πατρίδα για όλους τους κατοίκους του, που ζούσαν μαζί ειρηνικά, παρά τις αλλεπάλληλες καταλήψεις από διάφορους κατακτητές.

Το τι θα γίνει στην Ουκρανία είναι προδιαγεγραμμένο. Το έναυσμα δόθηκε από ένα οικονομικό ζήτημα, ωστόσο πίσω από αυτό κρύβεται νέα η μυστική συμφωνία μεταξύ των μεγάλων δυνάμεων για επανακαθορισμό των ζωνών επιρροής, που εκκρεμούσε εδώ και 23 χρόνια, από τη διάλυση δηλαδή του κομμουνιστικού μπλοκ. Πίσω από τις δηλώσεις Πούτιν και Ομπάμα, διακρίνει κανείς από τώρα το τελικό όριο της συμφωνίας στο οποίο θα καταλήξουν οι δύο αντιμαχόμενες πλευρές, είτε με πόλεμο είτε όχι: τη διχοτόμηση της Ουκρανίας.

Η Κριμαία, έτσι κι αλλιώς δεν υπήρξε ποτέ οργανικό τμήμα της Ουκρανίας.  Πάνω από αυτή τη χερσόνησο πέρασαν κατακτητές και κατακτητές, στο πέρασμα των αιώνων. Στον 20ο αιώνα, και συγκεκριμένα τη δεκαετία του ’30, ο δολοφόνος δικτάτορας της Σοβιετικής Ένωσης, Ιωσήφ Στάλιν, προχώρησε σε βάναυση εθνοκάθαρση στην Κριμαία,  στη διάρκεια της οποίας διώχθηκαν οι Τάταροι και οι Έλληνες. Μάλιστα ο μισός πληθυσμός των Τατάρων αφανίστηκε από την πείνα και τις κακουχίες. Από τότε πλειοψηφία των κατοίκων της Κριμαίας έγιναν οι Ρώσοι και οι Ρωσόφωνοι, μετά κι από παράλληλες με την εθνοκάθαρση μετακινήσεις πληθυσμών.

Η Κριμαία δόθηκε στην Ουκρανία το 1954, από τον διάδοχο του Στάλιν σοβιετικό ηγέτη Νικήτα Χρουστσόφ, ένα χρόνο μετά που ανέλαβε την εξουσία. Έπειτα από την πτώση του κομμουνισμού, η Κριμαία προσπάθησε να αυτονομηθεί, αλλά αυτό δεν έγινε δεκτό από την Ουκρανία. Προκειμένου να αποφευχθεί η κρίση, η χερσόνησος παρέμενε ημιαυτόνομη επαρχία, με δικό της κοινοβούλιο. Ωστόσο η ρήξη ανάμεσα στην Ρωσική Ομοσπονδία και την Ουκρανία, για το θέμα της Κριμαίας, σοβούσε πάντα.  

Η διελκυστίνδα ανάμεσα στην ρωσική Κριμαία και την δυτική Ουκρανία, που είχε πάντα φιλοδυτικούς προσανατολισμούς, έφτασε τον κόμπο στο χτένι πρόσφατα, επί προεδρίας του ρωσόφιλου προέδρου Γιανουκόβιτς. Επισημαίνω τα εξής σημεία, που μαρτυρούν ότι αυτά που συμβαίνουν, δεν οφείλονται σε λαϊκή παρόρμηση, αλλά γίνονται βάσει σχεδίου:

Η Ευρωπαϊκή Ένωση κάνει μια απροσχημάτιστη παρέμβαση στα εσωτερικά της Ουκρανίας, με αφορμή την οικονομική βοήθεια που θα έδινε η ΕΕ ως πρώτο βήμα για τη σύνδεση της Ουκρανίας με την Ένωση. Η Μόσχα προτείνει παράλληλα τη δική της οικονομική βοήθεια κι ο πρόεδρος Γιανουκόβιτς  προτιμά αυτή τη λύση. Ωστόσο ο ρωσόφιλος πρόεδρος τυγχάνει μιας χλιαρής μόνο και λεκτικής υποστήριξης από πλευράς της Μόσχας.

Αρχίζει η εξέγερση. Η Δύση με τη στάση της την ενθαρρύνει, ενώ η Μόσχα συνεχίζει να αντιδρά χλιαρά υπέρ του Γιανουκόβιτς.

Η αντιπολίτευση καθαιρεί τον Γιαννουκόβιτς. Η Δύση αναγνωρίζει αμέσως την νέα κυβέρνηση. Η Μόσχα δεν την αναγνωρίζει, αλλά συνεχίζει τη χλιαρή της αντίδραση.

Η Κριμαία αντιδρά και δηλώνει την αντίθεσή της προς τη νέα τάξη πραγμάτων στο Κίεβο. Η Μόσχα παρεμβαίνει δυναμικά, στέλοντας στρατό και παράλληλα το μήνυμα ότι η Κριμαία θα παραμείνει υπό την προστασία της. Η Δύση αντιδρά μόνο λεκτικά και απειλεί με κυρώσεις.

 Ο Ομπάμα, στις δημόσιες αναφορές του στην ουκρανική κρίση, τονίζει ότι η Μόσχα δεν νομιμοποιείται να παρέμβει στρατιωτικά, αλλά την ίδια στιγμή αναγνωρίζει στη Ρωσία ότι έχει νόμιμο συμφέρον να προστατεύσει τον ρωσικό πληθυσμό της Κριμαίας…

Η μοίρα της Ουκρανίας έχει οριστεί από τις μεγάλες δυνάμεις, όπως και η μοίρα της Κύπρου. Η διαφορά της Ουκρανίας με την Κύπρο είναι η εξής:

Η Ουκρανία έχει διχοτομηθεί στο χάρτη, από τις μεγάλες δυνάμεις, που διεκδικούν, η μεν Δύση την δυτική Ουκρανία, η δε Ρωσία την ανατολική Ουκρανία και κυρίως την Κριμαία.

Η Κύπρος ανήκει ολόκληρη στην Δύση και το συμφέρον της Δύσης είναι η Κύπρος να παραμείνει μία χώρα, στην οποία να οικοδομηθεί ξανά η εμπιστοσύνη ανάμεσα στους Έλληνες και τους Τούρκους, ώστε να εμπεδωθεί η ειρήνη κι η ομαλότητα στην ευρύτερη περιοχή της ανατολικής Μεσογείου και να δημιουργηθούν οι κατάλληλες προϋποθέσεις για συνεργασίες με σκοπό την ομαλή κι απρόσκοπτη εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων του Ισραήλ και της Κύπρου.

Σχετικά άρθρα: 

Νικητές ή νικημένοι;

Απάντηση στο Λάζαρο Μαύρο…

Η συμφωνία για τα πυρηνικά και η επερχόμενη λύση του Κυπριακού…

Οι εξελίξεις στο φυσικό αέριο, με απλά λόγια… 

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *